Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Modern Art
Po raz pierwszy opublikowany w 1883 roku, ale nigdy wcześniej nie przetłumaczony na język angielski, ten zbiór krytyki sztuki J.-K. Huysmansa ujawnia, że autor Przeciwko naturze był równie wojowniczy w swoich opiniach estetycznych, jak i literackich.
W czasach, gdy impresjoniści wciąż byli wyśmiewani, a co gorsza ignorowani, Huysmans buntowniczo ogłosił Degasa najlepszym malarzem we Francji. Swoje strony zapełnił analizami dzieł artystów, których geniusz i popularność zostały potwierdzone przez czas: Gustave'a Caillebotte'a, Paula Gauguina, Mary Cassatt, Edouarda Maneta, Berthe Morisot, Odilona Redona i Gustave'a Moreau. Huysmans przeplata swoje recenzje tych niezależnych artystów z tymi z corocznego Oficjalnego Salonu, których konwencjonalne i sucho akademickie prace oczernia ze swoim zwyczajowym porywem i inwektywami.
Jest to pierwsze pełne tłumaczenie L'Art moderne i zawiera 200 czarno-białych ilustracji, notatki i glosariusz artystów.
"Niewielu krytyków sztuki z końca XIX wieku było wyraźniej po właściwej stronie historii niż wczesny J.-K. Huysmans.
Huysmans. Czytając jego esej na temat "Wystawy Niezależnych w 1880 roku", można z perspektywy czasu odkryć antycypację estetycznych preferencji XX wieku. Uprzywilejowując Degasa względem Maneta, Huysmans już wtedy dystansował się od swojego naturalistycznego maitre, Zoli.
Podróż ta miała zostać zakończona w następnym roku publikacją jego najsłynniejszego dzieła, Against Nature, które również wyznacza historyczno-artystyczny zwrot w kierunku symbolistycznym Gustave'a Moreau i Odilona Redona, a z dala od poszukiwania nowoczesnego życia zawartego w jego relacjach z impresjonistów odmówionych w 1880, 1881 i 1882 roku. Eseje te stoją w opozycji do witriolu, który wylewa na oficjalne Salony w latach 1879, 1880, 1881 i 1882... King wykazuje się zarówno dużą wiedzą, jak i łatwym humorem w tonie swojego wstępu.
Jego szczegółowe notatki i glosariusz artystów są przydatne, ale szczególnie atrakcyjne dla czytelnika będzie włączenie do głównej części tekstu małych czarno-białych ilustracji do wielu obrazów, o których mowa, niektóre zaczerpnięte z oryginalnych katalogów Salonu" Nicholas White w The Times Literary Supplement.
