Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje formalistyczną interpretację fotografii, zawierającą krytyczne teksty, które poruszają złożone kwestie filozoficzne w sztuce. Chociaż jest chwalona za głębię i wgląd w konkretnych artystów i ruchy, może nie spodobać się każdemu ze względu na suchy styl i wąską perspektywę.
Zalety:Dogłębna eksploracja fotografii i ruchów artystycznych, cenne spostrzeżenia pozwalające zrozumieć konkretny okres, dobrze poinformowane eseje na temat artystów takich jak Pollock i Stella.
Wady:Suchy i pedantyczny styl pisania, może spodobać się tylko osobom zainteresowanym formalizmem, wybór esejów może być stronniczy w stosunku do poglądów Frieda.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Art and Objecthood: Essays and Reviews
Zawartość książki:
Uznana i kontrowersyjna krytyka artystyczna Michaela Frieda definiuje kontury późnego modernizmu w sztukach wizualnych. Niniejszy tom zawiera dwadzieścia siedem prac, w tym wpływowy wstęp do katalogu Three American Painters, tekst jego książki Morris Louis oraz słynne "Art and Objecthood". Pierwotnie opublikowane w latach 1962-1977, do dziś wywołują dyskusje. Są to bezkompromisowe, ekscytujące i beznamiętne pisma, świadome swojej transformacyjnej mocy w czasach intensywnych kontrowersji dotyczących natury modernizmu oraz celów i istoty zaawansowanego malarstwa i rzeźby.
Począwszy od krótkich recenzji po rozbudowane eseje, w tym główne krytyki Jacksona Pollocka, Morrisa Louisa, Kennetha Nolanda, Julesa Olitskiego, Franka Stelli i Anthony'ego Caro, pisma te ustanawiają zestaw podstawowych terminów do zrozumienia kluczowych kwestii w wysokim modernizmie: żywotności opisu Clementa Greenberga o infralogii modernizmu, statusu figuracji po Pollocku, centralności problemu kształtu, natury abstrakcji malarskiej i rzeźbiarskiej oraz relacji między pracą a widzem. W wielu esejach Fried kontrastuje modernistyczne przedsięwzięcie ze sztuką minimalistyczną lub dosłowną, a zajmując stanowisko, które pozostaje prowokacyjne do dziś, argumentuje, że minimalizm jest zasadniczo gatunkiem teatru, a zatem artystycznie samozaprzeczalnym.
W tym tomie Fried zamieścił również obszerny esej wprowadzający, w którym omawia, jak został krytykiem sztuki, wyjaśnia swoje intencje w krytyce sztuki i rysuje kluczowe rozróżnienia między krytyką sztuki a historią sztuki, którą napisał. Rezultatem jest książka, która jest po prostu niezbędna dla każdego, kto interesuje się modernistycznym malarstwem i rzeźbą oraz zadaniem krytyki sztuki w naszych czasach.
