Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje prezentują głównie negatywny pogląd na książkę, krytykując stronniczość autora i brak zrozumienia dla Idriesa Shaha i jego wkładu. Recenzenci wyrażają frustrację jednostronną perspektywą autora, postrzeganą jako zakorzenioną w zazdrości i nieakademickiej krytyce. Niektórzy przyznają jednak, że książka porusza interesujące tematy związane z autopromocją i tożsamością. Ogólnie rzecz biorąc, panuje zgoda co do tego, że książka nie jest zrównoważonym lub wnikliwym badaniem jej tematów.
Zalety:Niektórzy recenzenci stwierdzili, że książka zawiera interesujące historyczne spostrzeżenia i tematy związane z autopromocją i alternatywnymi rzeczywistościami, a także została doceniona za obszerne przypisy i odniesienia. Kilku recenzentów doceniło również talent autora w badaniu pochodzenia Shahów.
Wady:Książka jest mocno krytykowana za stronniczość, słabą strukturę i brak akademickiego rygoru. Wielu recenzentów wyczuwa ukrytą zazdrość autora w stosunku do szachów, co prowadzi do negatywnego obrazu, który nie docenia ich wkładu. Pisanie jest opisywane jako pedantyczne i powierzchowne, z tonem porównywanym do żółtego dziennikarstwa, co powoduje rozczarowanie czytelników oczekujących obiektywnej analizy.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Empire's Son, Empire's Orphan: The Fantastical Lives of Ikbal and Idries Shah
Zawartość książki:
Porywająca historia dwóch literackich bajkopisarzy, którzy ujawnili obsesję Zachodu na punkcie sfabrykowanego, egzotycznego Wschodu.
W kręgach literackich połowy XX wieku ojciec i syn rozpowszechniali uwodzicielskie opowieści o mistycznym Bliskim Wschodzie. Twierdząc, że pochodzą z Afganistanu, Ikbal i Idries Shah przekształcili swoją przybraną tożsamość w karierę pełną dramatyzmu i sławy, pisząc dziesiątki książek, które wywarły wpływ na elity polityczne i kulturalne. Przedstawiając się jako autentyczny głos świata muzułmańskiego, pisali pikarejskie dzienniki podróży i egzotyczne potboilery obok ciężkich tomów o islamie i polityce. Przede wszystkim ojciec i syn mówili zachodnim czytelnikom to, co chcieli usłyszeć: zuchwałe opowieści o wschodnich przygodach i nieszkodliwych sufickich mistykach - mity, które wraz z upływem wieku i przejęciem władzy przez talibów stawały się coraz bardziej oderwane od rzeczywistości.
Empire's Son, Empire's Orphan podąża za szachami od ich początków w kolonialnych Indiach do literackiego Londynu, wojennego Oksfordu i kontrkulturowej Kalifornii przez Lewant, Ligę Narodów i Amerykę Łacińską. Nile Green odkrywa spiski i pseudonimy, fantastyczną przeszłość i samochwalcze anegdoty, wysokie stawki i śmiałe plany, które przez prawie sto lat malowały definiujący portret Afganistanu. Ikbal i Idries przekonali poetów, szpiegów, orientalistów, dyplomatów, okultystów, hipisów, a nawet premiera, że posiadają klucz do zrozumienia świata islamu. Od George'a Orwella kierującego muzułmańską propagandą po Roberta Gravesa tłumaczącego fałszywy manuskrypt Omara Chajjama i Doris Lessing wspierającą dżihad, Green opowiada fascynującą historię o tym, jak świat książek został uwiedziony marzeniem o afgańskim Shangri-La, które nigdy nie istniało.
Grając walutą kulturowej autentyczności, Ikbal i Idries stali się mistrzami wielkiej gry imperium i jej następstw. Po części detektywistyczna historia, po części intelektualne szaleństwo, Empire's Son, Empire's Orphan ujawnia rozbieżność między reprezentacją a rzeczywistością, między tym, w co chcemy wierzyć, a bardziej złożoną prawdą.
