Ocena:
Książka Ilyi Somina „Free to Move” przedstawia przekonujący argument za korzyściami płynącymi z głosowania pieszego, szczególnie w odniesieniu do imigracji i wolności politycznej. Podkreśla, że możliwość wyboru miejsca zamieszkania i pracy zwiększa wolność jednostki i sprzyja dobrobytowi społeczeństw. Choć wysoko oceniana za swoje spostrzeżenia i badania naukowe, niektórzy recenzenci zauważyli, że gęsty tekst i brak pomocy wizualnych mogą zniechęcić potencjalnych czytelników.
Zalety:⬤ Angażujące i przekonujące argumenty na temat głosowania nogami i jego implikacji dla wolności jednostki i wolności politycznej.
⬤ Interdyscyplinarne podejście, przemawiające do szerokiego grona odbiorców akademickich.
⬤ Dokładne potraktowanie ważnego tematu, oferujące oryginalny wkład w literaturę.
⬤ Rzetelne badania i wyrazisty język, co sprawia, że jest to atrakcyjna lektura dla osób zainteresowanych imigracją i rządzeniem.
⬤ Gęsta prezentacja tekstu może być zniechęcająca, z wezwaniami do lepszego formatowania i wizualizacji.
⬤ Niektórzy postrzegają poglądy książki jako socjalistyczne lub zbyt ideologiczne, co sugeruje brak neutralności.
⬤ Nie wszyscy czytelnicy mogą uznać argumenty Somin za przekonujące, zwłaszcza w odniesieniu do imigracji.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Free to Move: Foot Voting, Migration, and Political Freedom
Głosowanie przy urnach wyborczych jest często uważane za esencję wolności politycznej. Ma ono jednak dwie poważne wady: indywidualni wyborcy mają niewielką szansę na dokonanie zmian, a także mają silną motywację do pozostania ignorantami w kwestiach, o które toczy się gra. "Głosowanie nogami" pozwala jednak uniknąć obu tych pułapek i oferuje szerszy zakres wyborów. W książce Free to Move Ilya Somin wyjaśnia, w jaki sposób poszerzenie możliwości głosowania nogami może znacznie zwiększyć wolność polityczną milionów ludzi na całym świecie.
Ludzie mogą głosować nogami, podejmując decyzje o tym, czy imigrować, gdzie mieszkać w ramach systemu federalnego i co kupować lub wspierać w sektorze prywatnym. Te trzy obszary rzadko są rozpatrywane razem, ale Somin wyjaśnia, w jaki sposób mają one główne wspólne zalety i mogą się wzajemnie wzmacniać. Twierdzi, że wszystkie formy głosowania pieszego powinny zostać rozszerzone i pokazuje, w jaki sposób zarówno konstytucje krajowe, jak i prawo międzynarodowe mogą być skonstruowane w celu zwiększenia możliwości głosowania pieszego przy jednoczesnym złagodzeniu możliwych wad.
Somin odnosi się do różnych powszechnych zastrzeżeń wobec rozszerzonych praw migracyjnych, w tym twierdzeń, że "samostanowienie" tubylców wymaga nadania im uprawnień do wykluczania migrantów, a także argumentów, że migracja może mieć szkodliwe skutki uboczne, takie jak podważanie instytucji politycznych, przeciążenie państwa opiekuńczego, wzrost przestępczości i terroryzmu oraz szerzenie niepożądanych wartości kulturowych. Podczas gdy zastrzeżenia te są zwykle kierowane do migracji międzynarodowej, Somin pokazuje, w jaki sposób konsekwentne zaangażowanie w takie teorie uzasadniałoby również surowe ograniczenia krajowej swobody przemieszczania się. Ta implikacja jest dodatkowym powodem do sceptycyzmu wobec tych racjonalnych powodów wykluczenia. Przedstawiając systematyczny argument za bardziej otwartym światem, Free to Move rzuca wyzwanie konwencjonalnej mądrości zarówno z lewej, jak i prawej strony.
