Ocena:
Recenzje użytkowników filmu „Moonlight” podkreślają jego mieszankę niejasnych tematów, emocjonalnego dystansu i czarnego humoru. Niektórzy uznali bohaterów za obojętnych, co utrudniało pełne zaangażowanie się w historię, podczas gdy inni docenili głębię postaci i poetycki język Pintera. Sztuka jest postrzegana jako nowoczesne ujęcie klasycznych tematów życia, śmierci i dysfunkcji rodzinnych.
Zalety:⬤ Poetycki język i gra słów Pintera
⬤ głębia eksploracji postaci
⬤ momenty sardonicznego humoru
⬤ potencjał do angażujących występów na scenie
⬤ bogate tematy związane ze starzeniem się, rozpadem i odkupieniem.
⬤ niejasny i powolny, przez co trudny do zaangażowania
⬤ bohaterowie przedstawieni jako emocjonalnie oderwani
⬤ nieodpowiedni dla młodszych widzów ze względu na dojrzałe tematy i język
⬤ ogólnie uważany za jedno z najlepszych dzieł Pintera.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Moonlight
„Mroczna, elegijna sztuka, pełna brutalnych i zuchwale zabawnych żartów”.
Sunday Times.
„Głęboko przejmujące, raffishly komiczne, naładowane emocjami studium przepaści między rodzicami i dziećmi oraz udręki zbliżającej się śmierci ... Beckett, poeta stadiów terminalnych, nieuchronnie przychodzi na myśl. To, co natychmiast porusza, to obraz Pintera człowieka konfrontującego się ze śmiercią w duchu wściekłości, strachu i niepewności... Wkurzający humor Pintera i podcinanie słownych pozorów są tu obecne. Ale to, co czyni tę sztukę niezwykłą, to fakt, że Pinter zarówno porządkuje swoje znane tematy - subiektywność pamięci, niepoznawalność partnera na całe życie, przepaść między pewną teraźniejszością a niepewną przeszłością - jak i rozszerza swoje terytorium. Z niewzruszoną szczerością pokazuje, że w epoce pozbawionej systemów i przekonań stajemy w obliczu „daty śmierci bez daty” w stanie śmiertelnego przerażenia”.
Guardian.
„Pinter napisał niewiele bardziej fascynujących sztuk”.
The Times.
Po raz pierwszy wystawiony w Almeida Theatre w Londynie we wrześniu 1993 roku, Moonlight został wznowiony w Donmar w Londynie w kwietniu 2011 roku.
„Czołowy przedstawiciel brytyjskiego dramatu drugiej połowy XX wieku”.
Cytat Szwedzkiej Akademii przyznający Haroldowi Pinterowi Literacką Nagrodę Nobla, 2005.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)