Scenariusz do filmu Prousta: a la Recherche Du Temps Perdu

Opinie czytelników

Scenariuszowa adaptacja „W poszukiwaniu straconego czasu” Prousta autorstwa Harolda Pintera jest chwalona za umiejętność skondensowania obszernej powieści do krótkiego, spójnego formatu, uchwycenia istotnych elementów i dramatycznych tematów, choć może stanowić wyzwanie dla osób niezaznajomionych z oryginalnym materiałem. Podczas gdy niektórzy recenzenci podziwiają obrazowe podejście i poetycką jakość ekranowych wskazówek, inni wyrażają obawy, że adaptacji brakuje głębi i narracji oryginalnej powieści.

⬤ Niezwykła kondensacja długiej powieści w spójny scenariusz.
⬤ Oddaje kluczowe wydarzenia i dramatyczne wątki oryginalnego dzieła.
⬤ Oferuje zwiększone poczucie dramatyzmu i czarnego humoru.
⬤ Ekranowe wskazówki są chwalone za ich poetycką jakość.
⬤ Może spodobać się nawet czytelnikom niezaznajomionym z oryginalną powieścią.

⬤ Może nie mieć większego sensu dla tych, którzy nie czytali „A La Recherche du Temps Perdu”.
⬤ Adaptacja może ucierpieć, gdy zostanie przekształcona w medium wizualne, potencjalnie pozbawione głębi.
⬤ Niektórzy uważają, że format miniserialu lepiej oddałby zakres powieści.
⬤ Scenariusz nie został zaadaptowany na film, pozostawiając czytelników pragnących więcej.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Proust Screenplay: a la Recherche Du Temps Perdu

Zawartość książki:

Na początku lat siedemdziesiątych Harold Pinter połączył siły z reżyserem Josephem Loseyem i badaczką Prousta Barbarą Bray, aby opracować scenariusz arcydzieła Prousta, Remembrance of Things Past.

Pinter poświęcił ponad rok na wymyślenie i napisanie scenariusza i nazwał to doświadczenie „najlepszym rokiem pracy w moim życiu”. Scenariusz Prousta Harolda Pintera, choć nigdy nie został wyprodukowany, jest uważany za jedną z najlepszych adaptacji kinowych, jakie kiedykolwiek napisano.

Dzięki wierności tekstowi Prousta, scenariusz jest niezwykłym odtworzeniem przez jednego z czołowych dramaturgów naszych czasów. Jest to na swój sposób wyjątkowa współpraca między dwoma niezwykłymi pisarzami, których łączy ponad pół wieku i dwie różne kultury, a także szczególna troska o czas i pamięć.