Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest wysoko ceniona za wnikliwą eksplorację architektury i tektoniki, szczególnie wśród studentów i profesjonalistów w tej dziedzinie. Zawiera doskonałe zdjęcia i ilustracje, choć niektórzy uważają, że gęsty język i złożoność stanowią wyzwanie.
Zalety:Zdecydowanie polecana studentom architektury, wnikliwe informacje, fantastyczne zdjęcia i ilustracje, dobrze napisany i interesujący tekst, oferuje nowe spojrzenie na architekturę i poprawia zrozumienie kultury tektonicznej.
Wady:Gęsty i pretensjonalny język, wymaga wysiłku, aby go zrozumieć, może być wyzwaniem dla zwykłych czytelników, a także pewna krytyka dotycząca przedstawiania intencji architektów.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Studies in Tectonic Culture: The Poetics of Construction in Nineteenth and Twentieth Century Architecture
Zawartość książki:
Złożona z dziesięciu esejów i epilogu, które śledzą historię współczesnej formy jako ewoluującej poetyki struktury i konstrukcji, ramy analityczne książki opierają się na ścisłej lekturze kluczowych francuskich, niemieckich i angielskich źródeł Framptona od XVIII wieku do współczesności.
Długo wyczekiwana kontynuacja klasycznej A Critical History of Modern Architecture Kennetha Framptona z pewnością wpłynie na każdą przyszłą debatę na temat ewolucji nowoczesnej architektury. Studies in Tectonic Culture to nic innego jak ponowne przemyślenie całej nowoczesnej tradycji architektonicznej. Pojęcie tektoniki zastosowane przez Framptona - skupienie się na architekturze jako rzemiośle konstrukcyjnym - stanowi bezpośrednie wyzwanie dla obecnego głównego nurtu myślenia o artystycznych granicach postmodernizmu i sugeruje przekonującą alternatywę. W istocie, jak przekonuje Frampton, nowoczesna architektura jest niezmiennie tak samo związana ze strukturą i konstrukcją, jak z przestrzenią i abstrakcyjną formą.
Złożona z dziesięciu esejów i epilogu, które śledzą historię współczesnej formy jako ewoluującej poetyki struktury i konstrukcji, ramy analityczne książki opierają się na ścisłej lekturze przez Framptona kluczowych francuskich, niemieckich i angielskich źródeł od XVIII wieku do współczesności. Wyjaśnia różne zwroty, jakie inżynieria strukturalna i wyobraźnia tektoniczna przyjęły w pracach takich architektów jak Perret, Wright, Kahn, Scarpa i Mies, i pokazuje, w jaki sposób zarówno forma konstrukcyjna, jak i charakter materiału były integralną częścią ewoluującej ekspresji architektonicznej ich pracy. Frampton udowadnia również, że sposób, w jaki te elementy są artykułowane z jednej pracy do drugiej, stanowi podstawę do oceny dzieł jako całości. Jest to szczególnie widoczne w jego rozważaniach na temat prac Perreta, Miesa i Kahna oraz ciągłości ich myśli i postaw, które łączyły ich z przeszłością.
Frampton uważa świadome kultywowanie tradycji tektonicznej w architekturze za istotny element przyszłego rozwoju formy architektonicznej, rzucając nowe, krytyczne światło na całą kwestię nowoczesności i na miejsce wielu prac, które przeszły jako "awangarda".
Kopublikacja Graham Foundation for Advanced Studies i The MIT Press.
