Stawanie się Konfederatami: Ścieżki do nowej narodowej lojalności

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną i wnikliwą analizę perspektyw trzech wybitnych przywódców Konfederacji podczas amerykańskiej wojny secesyjnej, ukazując regionalne lojalności i różne punkty widzenia, które istniały na Południu. Napisana przez cenionego naukowca, jest chwalona za swoją naukową głębię, pozostając jednocześnie przystępną dla czytelników.

Wgląd w różne punkty widzenia Południa, fachowa analiza przeprowadzona przez szanowanego naukowca, szczegółowe fakty dotyczące przywódców Konfederacji i gorąco polecana przez wielu czytelników.

Niektórzy mogą uznać książkę za krótką lub uważać, że brakuje w niej kompleksowego omówienia tematu.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Becoming Confederates: Paths to a New National Loyalty

Zawartość książki:

W Becoming Confederates Gary W. Gallagher bada lojalność w erze wojny secesyjnej, koncentrując się na Robercie E. Lee, Stephenie Dodsonie Ramseurze i Jubalu A. Early - trzech wybitnych oficerach Armii Północnej Wirginii, którzy stali się zagorzałymi konfederackimi nacjonalistami. Lojalność była testowana i udowadniana na wiele sposobów przed wojną i w jej trakcie. Przyglądając się poziomom lojalności wobec ich rodzinnego stanu, niewolniczego Południa, Stanów Zjednoczonych i Konfederacji, Gallagher pokazuje, w jaki sposób ci mężczyźni reprezentują reakcje na kryzys połowy XIX wieku.

Lee tradycyjnie przedstawiany był jako niechętny Konfederacji konwertyta, który najsilniej identyfikował się ze swoim rodzinnym stanem Wirginia - interpretacja sprzeczna z jego znacznie bardziej złożonym zakresem lojalności. Ramseur, najmłodszy z całej trójki, ochoczo przyjął konfederacką tożsamość, podkreślając różnice pokoleniowe w równaniu lojalności. Early połączył elementy reakcji Lee i Ramseura - unionisty, który niechętnie zaakceptował odejście Wirginii od Stanów Zjednoczonych, ale później stał się uosobieniem buntowniczego nacjonalizmu Konfederacji.

Ścieżki tych mężczyzn w kierunku lojalności wobec Konfederacji pomagają nakreślić ważne kontury amerykańskiej historii. Gallagher pokazuje, że Amerykanie żonglowali wieloma, często sprzecznymi, lojalnościami i że biała południowa tożsamość była zaabsorbowana kontrolą rasową wykraczającą poza politykę i klasę. Rzeczywiście, zrozumienie perspektywy tych mężczyzn utrudnia argumentowanie, że Konfederacja nie powinna być uważana za naród. Być może najważniejsze jest to, że ich doświadczenia pomagają nam zrozumieć, dlaczego Konfederaci prowadzili niezwykle krwawą wojnę i w jaki sposób radzili sobie z porażką.