Starożytna chrześcijańska ekopoetyka: Kosmologie, święci, rzeczy

Oryginalny tytuł:

Ancient Christian Ecopoetics: Cosmologies, Saints, Things

Zawartość książki:

W dobie kryzysu ekologicznego, jakich spostrzeżeń - jeśli w ogóle - możemy oczekiwać, spoglądając w naszą przeszłość? Być może, sugeruje Virginia Burrus, wczesne chrześcijaństwo może przynieść użyteczne spostrzeżenia. Odchodząc od znanego widma chrześcijańskiej teologii panowania skoncentrowanej na człowieku, Burrus kieruje naszą uwagę na aspekty starożytnej myśli i praktyki chrześcijańskiej, które pozostają dziwne i obce. Pociągnięci do nadmiaru i transgresji, w poszukiwaniu transformacji, pierwsi chrześcijanie twórczo wyobrażali sobie wszechświat i człowieka, kultywując relacje z szeroką gamą innych istot - zwierzęcych, roślinnych i mineralnych.

Anielskie i demoniczne.

Boskimi i ziemskimi.

Dużymi i małymi.

W Ancient Christian Ecopoetics Burrus ułatwia prowokacyjne spotkanie między teologią wczesnochrześcijańską a współczesną myślą ekologiczną. W pierwszej części bada, w jaki sposób tajemnicza postać khora, zaczerpnięta z Platońskiego Timaeusa, nawiedza chrześcijańskie i żydowskie relacje o stworzeniu wyobrażanym jako różnie potworne, niestabilne i niepoznawalne. W drugiej części bada, w jaki sposób literatura hagiograficzna queeruje pojęcia natury i kwestionuje samą kategorię człowieka, częściowo poprzez podkreślanie zwierzęcości świętego, a częściowo poprzez wpisywanie świętego w krajobraz. Trzecia sekcja poświęcona jest przedmiotom materialnym, tak małym jak przenośne relikwie i ikony, jak i dużym jak kompleksy kościelne i klasztorne. Starożytni chrześcijanie uważali wszystkie te ożywione istoty za jednocześnie potężne i wrażliwe, opiekuńcze i potrzebujące ochrony, kochające i kochane. Patrząc przez zmieniające się soczewki starożytnej ekopoetyki, Burrus pokazuje, jak ludzie zarówno wyrastali, jak i kurczyli się do niewidzialności, pochłonięci zachwytem dziwnej i ożywionej ekologii.