Oszczędzanie wstydu: Męczennicy, święci i inne odrażające tematy

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Saving Shame: Martyrs, Saints, and Other Abject Subjects

Zawartość książki:

Virginia Burrus bada jeden z najsilniejszych i najbardziej niepokojących aspektów tradycji chrześcijańskiej, jej nadmierne zaabsorbowanie wstydem. Podczas gdy chrześcijaństwo często wiązano z konwersją starożytnych kultur śródziemnomorskich ze wstydu na poczucie winy, a tym samym z pojawieniem się współczesnego Zachodu, Burrus stara się odzyskać znaczenie wstydu dla kultury chrześcijańskiej. Skupiając się na późnym antyku, bada szereg fascynujących zjawisk, od ekstrawaganckich występów męczenników po wyobrażone odrzucenie Chrystusa, od upokarzających dyscyplin ascetów po intymne ujawnienia Augustyna.

Burrus argumentuje, że chrześcijaństwo wprowadziło innowacje nie tyle poprzez zastąpienie wstydu poczuciem winy, ile poprzez przyjęcie wstydu. Rzeczywiście, starożytni chrześcijanie poświęcili honor, ale z wielką energią domagali się własnego wstydu, jednocześnie go intensyfikując i przekształcając. Publiczne spektakle męczeństwa stały się najbardziej widocznymi środkami, dzięki którym podatność na wstyd została przekształcona w wyzywające świadectwo tożsamości.

Było to również miejsce, w którym ofiarna śmierć samego siebie, której przykładem było ukrzyżowanie Chrystusa, została najwyraźniej przywłaszczona przez jego naśladowców. Jak pokazuje Burrus, wstyd miał również bardziej prywatne oblicze. Ambiwalentny wabik cielesnego zepsucia został zbadany w teologicznym wyobrażeniu inkarnacyjnej chrystologii. Została ona następnie ucieleśniona w transgresyjnych dyscyplinach świętych, którzy zanurzyli się w głębinach upokorzenia. Ostatecznie, wraz z pojawieniem się literackich i monastycznych praktyk konfesyjnych, wstyd niewyczerpanej grzeszności dał o sobie znać w objawieniach dyskursu świadectw.

W rozmowie z eklektyczną konstelacją teoretyków Burrus przeplata swój historyczny argument z refleksjami teologicznymi, psychologicznymi i etycznymi. Ostatecznie proponuje, że wczesnochrześcijańskie teksty mogą nas wiele nauczyć o tajemnicach wstydu, które leżą u podstaw naszej zdolności do pokory, odwagi i transformującej miłości.