Monografia poświęcona jest analizie wzorców działań językowych takich jak prośba, przeprosiny, wyrzut, ostrzeżenie czy komplement oraz specyfice ich funkcjonowania w języku rosyjskim i niemieckim.
Teoretycznymi przesłankami badania są koncepcja naturalnego metajęzyka semantycznego jako zobiektywizowanego środka opisu pragmatycznego oraz koncepcja pola w odniesieniu do strukturyzacji środków wyrazu. 22 wzorce działań językowych są analizowane pod kątem takich kryteriów, jak definicja, struktura, czynniki funkcjonalne, komunikacyjno-pragmatyczna struktura pola różnych realizacji i reakcji w osadzeniu dyskursu.
Zidentyfikowano różnice, podobieństwa i zbieżności w formie językowej i znaczeniu pragmatycznym w obu językach.
