W niniejszej książce autorzy wypróbowują nowe podejście do zjawiska wymowy zapożyczeń w języku czeskim i serbołużyckim. Opierając się na diachronicznych korpusach i słownikach, cztery przykładowe badania pokazują, w jaki sposób kontakt językowy i indywidualny rozwój są ze sobą powiązane.
Dwa badania śledzą rozwój walencji wybranych czasowników. W dwóch innych, przedrostki před -/ pśed- i nad- zostały scharakteryzowane z punktu widzenia słowotwórstwa.
We wszystkich trzech językach obserwuje się różny stopień semantycznej adaptacji strukturalnej. Autorzy opowiadają się zatem za włączeniem afiksacji do reprezentacji słowotwórstwa zamiast dychotomii między obcym a własnym.
