Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
The Confession of Augustine
Ta niezwykła pośmiertna praca jednego z czołowych filozofów XX wieku angażuje Wyznania Augustyna, jedno z głównych kanonicznych dzieł literatury światowej i sam paradygmat autobiografii jako definiowalnego gatunku pisarstwa.
Lyotard podchodzi do swojego tematu, powracając do swojego najwcześniejszego treningu fenomenologicznego, reartykulując zmysłowy wszechświat Augustyna z punktu widzenia wyobraźni wewnątrz świata spowiednika, punktu widzenia, który ujawnia intensywny punkt koniunkcji między zmysłowością a duchowością, światem erotycznym i mistycznym, bytem i wyglądem, grzechem i zbawieniem. Lyotard ujawnia początki fenomenologii w narracji Augustyna, a tym samym pokazuje również początki semiotyki (w eksplikacji augustiańskiego nieba jako skóry, jako zasłony, jako welonu).
Objaśnienie Augustyna przez Lyotarda jest również ostatecznym przeglądem całości filozoficznego przedsięwzięcia, głębokimi refleksjami filozofa na temat samych podstaw filozofii. Postrzega on Wyznania jako główne źródło zachodniego - i zdecydowanie nowoczesnego - określenia jaźni i jej normatywności, punkt wyjścia dla wszelkiej refleksji i warunek możliwości wszelkiego doświadczenia. Lyotard sugeruje, że ja Augustyna, cogito Kartezjusza i transcendentalne ego Husserla w istocie lub strukturalnie mówią to samo.
Lyotard nie dąży do prostego przypisania pozycji Augustyna. Zamiast tego jego tekst koncentruje się na tym, co uważa za centralne wyznanie Augustyna: powtarzające się wyznanie zasadniczej niepewności co do statusu wyznawanej wiary, bycia w pewnym sensie już za późno, trudności z byciem już nie z tego świata, będąc w nim mimo wszystko. Lyotard nie widzi w Wyznaniach fundamentu dla wszystkich późniejszych podróży do własnej tożsamości, ale widzi w nich wiele ewokacji pewnej utraty siebie, tymczasowości, która nie jest dana lub odzyskana od razu - lub raz na zawsze - ale która raz po raz jest tracona lub zapominana.
