Sporne pytania dotyczące papieskiej nieomylności

Opinie czytelników

Książka dr. Johna Joya stanowi dogłębne i przystępne omówienie katolickiej doktryny papieskiej nieomylności. Jest zarówno technicznie rygorystyczna, jak i wciągająca, pomagając czytelnikom zrozumieć złożone koncepcje w zwięzły sposób. Jednak niektóre krytyczne uwagi wskazują na poleganie na ekspertach w wyjaśnianiu nieomylności, co poddaje w wątpliwość użyteczność doktryny.

Książka jest odważna w swoich argumentach, oparta na oficjalnych źródłach, zwięzła w prezentacji i wysoce edukacyjna dla zrozumienia papieskiej nieomylności. Skutecznie usuwa zamieszanie wokół różnych terminów związanych z magisterium, czyniąc złożone idee dostępnymi zarówno dla teologów, jak i świeckich czytelników. Wyraźne rozróżnienia autora i dobrze skonstruowany format poprawiają wrażenia z lektury.

Niektórzy czytelnicy wyrażają obawy, że zrozumienie papieskiej nieomylności zbyt mocno opiera się na interpretacji ekspertów, sugerując, że podważa to dostępność doktryny. Ponadto mogą pojawić się wątpliwości co do praktyczności samej doktryny, ponieważ rodzi ona pytania o to, kto kwalifikuje się jako nieomylny w określaniu nieomylnego oświadczenia.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Disputed Questions on Papal Infallibility

Zawartość książki:

Sobór Watykański I uroczyście zdefiniował, że papież jest nieomylny, gdy przemawia ex cathedra, czyli z katedry św. Piotra, która jest katedrą prawdy. Wraz z tą definicją ostatecznie rozstrzygnięto kwestię, czy papież w ogóle jest w stanie przemawiać nieomylnie; od tego czasu dyskusja teologiczna koncentruje się na kwestiach pomocniczych, jak często i pod jakimi warunkami to robi. Tutaj należy unikać dwóch błędów: bardzo realnego zjawiska "pełzającej infallibilizacji", zgodnie z którym prawie każda wypowiedź papieża jest uważana za (przynajmniej praktycznie) nieomylną, oraz równie niebezpiecznej tendencji do interpretowania warunków papieskiej nieomylności tak restrykcyjnie, że dogmat staje się prawie bez znaczenia.

Paradoksalnie, te przeciwstawne tendencje wydają się być niemal równie rozpowszechnione wśród ogółu katolików. Nieustannie spotykamy się z poglądem, że papież wypowiedział się nieomylnie tylko dwa razy - to znaczy definiując dogmaty o Niepokalanym Poczęciu i Wniebowzięciu Maryi - a jednocześnie wszędzie zakłada się (często przez tych samych ludzi! ), że żaden papież nie mógłby nauczać niczego fałszywego w żadnym ze swoich oficjalnych nauczań na temat wiary lub moralności.

Jak to często bywa, prawda leży pomiędzy. Dr John P. Joy, ekspert w dziedzinie magisterium, wybrał format scholastycznej dysputy, starając się nadać tematowi większą jasność. Pierwsze pytanie dotyczy rozszerzenia i granic papieskiej nieomylności w ogóle; drugie pytanie dotyczy konkretnych przypadków papieskiego nauczania, w tym Evangelium Vitae, Ordinatio Sacerdotalis, Humanae Vitae, Quanta Cura, Exsurge Domine i Unam Sanctam. Szereg esejów dalej rozwija kluczowe punkty, w tym to, co powinniśmy zrobić ze zmianą Katechizmu papieża Franciszka w sprawie kary śmierci.

To zwięzłe studium błyskotliwie wyjaśnia niektóre z najbardziej kontrowersyjnych i zagmatwanych kwestii w katolickiej eklezjologii.