Śpiewając rewolucję francuską

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Singing the French Revolution

Zawartość książki:

Laura Mason analizuje zmienne losy śpiewu jako gestu politycznego, aby podkreślić znaczenie kultury popularnej dla rewolucyjnej polityki. Twierdząc, że badacze przecenili jednolitość rewolucyjnej kultury politycznej, Mason wykorzystuje praktyki pisania piosenek i śpiewania, aby ujawnić jej zróżnicowany charakter.

Występy z piosenkami na ulicach, w teatrach i klubach Paryża pokazały, jak kultura popularna zyskała nowe znaczenie polityczne po 1789 roku, stając się jednym z najważniejszych sposobów angażowania się w rewolucyjną debatę. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku francuscy obywatele zaczęli dostrzegać znaczenie hymnów dla promowania ich interpretacji wydarzeń rewolucyjnych oraz dla wspierania ich aspiracji związanych z rewolucją. Otwierając nowe areny aktywności kulturalnej i burząc hierarchie estetyczne starego reżimu, rewolucjoniści pozwolili większej i nieskończenie bardziej zróżnicowanej populacji uczestniczyć w produkcji i wymianie kulturalnej, twierdzi Mason.

Wynikający z tego aktywizm pomaga wyjaśnić pilność, z jaką kolejne rządy starały się narzucić oficjalną kulturę polityczną heterogenicznej i zmobilizowanej populacji. Po 1793 r.

kultura pieśni ulegała stopniowemu odpolitycznieniu, w miarę jak klasy ludowe wycofywały się z aren publicznych, kultura klasy średniej zwróciła się ku rozrywce, a kultura oficjalna stawała się coraz bardziej sztywna. Jednocześnie jednak wynaleziono praktyki śpiewu, które stanowiły podstawę dla nowych, aktywistycznych praktyk śpiewu w następnym stuleciu.

Według Masona spuścizną rewolucji było nadanie popularnemu śpiewowi nowego szacunku, przekształcając go z zasadniczo konserwatywnego środka skargi w narzędzie społecznego i politycznego oporu.