Ocena:

A Walk on the Wild Side autorstwa Nelsona Algrena to bogaty w szczegóły portret życia w Nowym Orleanie lat 30. ubiegłego wieku, ukazujący zmagania zmarginalizowanych jednostek podczas Wielkiego Kryzysu. Powieść jest ceniona za poetycki język i głębokie charakterystyki, a także za chaotyczny styl narracji, który może być wyzwaniem dla niektórych czytelników.
Zalety:Książka zawiera żywe opisy, złożone postacie i prowokujące do myślenia tematy dotyczące człowieczeństwa i trudności. Wielu czytelników uważa, że pisarstwo Algrena jest znakomite i wciągające, często porównując jego styl do znanych autorów, takich jak Kerouac i McCarthy. Książka prezentuje unikalne spojrzenie na literaturę amerykańską, z zapadającymi w pamięć frazami i przydatnymi poradami życiowymi. Audiobook był również chwalony za wzmocnienie doświadczeń bohaterów.
Wady:Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że narracja jest chaotyczna i chaotyczna, co utrudnia śledzenie, z nagłymi zmianami między postaciami i myślami. Jakość niektórych wydań została skrytykowana, z doniesieniami o brakujących stronach i słabym druku. Niektórzy czytelnicy uważali, że historia była zbyt mroczna lub groteskowa, bez wyraźnego, sympatycznego bohatera, co może zrazić tych, którzy szukają konwencjonalnej fabuły.
(na podstawie 49 opinii czytelników)
A Walk on the Wild Side
Książka Nelsona Algrena „A Walk in the Wild Side”, przedstawiająca upadłe prostytutki, przemytników i naciągaczy z Perdido Street w starej francuskiej dzielnicy Nowego Orleanu z lat 30.
ubiegłego wieku, znalazła miejsce w wyobraźni wszystkich pokoleń od czasu jej pierwszego wydania. Jak przyznał Algren, książka „została napisana dopiero długo po jej przejściu...
Znalazłem drogę na ulice po drugiej stronie stacji Southern Pacific, gdzie wielcy jukes śpiewali coś, co nazywało się „Walking the Wild Side of Life”. Od tamtej pory trzymam się raczej tej strony krawężnika". "Być może słowa samego autora najlepiej opisują to klasyczne dzieło: "Książka pyta, dlaczego zagubieni ludzie czasami rozwijają się w większe istoty ludzkie niż ci, którzy nigdy nie byli zagubieni w całym swoim życiu.
Dlaczego ludzie, którzy cierpieli z rąk innych ludzi, są naturalnymi wyznawcami człowieczeństwa, podczas gdy ci, których rolą było po prostu zdobywanie, branie wszystkiego i nic nie dawanie, są najbardziej pogardliwi dla ludzkości „. "