Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Neon Wilderness” autorstwa Nelsona Algrena jest chwalona za żywy obraz życia na marginesie społeczeństwa w Ameryce połowy XX wieku, zwłaszcza w Chicago. Zawiera zbiór opowiadań, które poruszają tematy rozpaczy, złożoności ludzkiej natury i szorstkich realiów, z którymi borykają się uciskane jednostki. Podczas gdy wielu czytelników jest urzeczonych mocnym pisarstwem Algrena i czarnym humorem, niektórzy uważają narracje za trudne lub niesatysfakcjonujące.
Zalety:⬤ Znakomite opisy, które zanurzają czytelników w szorstkim, autentycznym portrecie miejskiego życia.
⬤ Wciągająca fabuła, którą trudno odłożyć.
⬤ Liryczna i czasami koszmarna jakość pisania, zapewniająca głęboki wpływ emocjonalny.
⬤ Oferuje złożony i niewyidealizowany obraz zmarginalizowanych postaci, ukazując zarówno ich wady, jak i człowieczeństwo.
⬤ Szanowany jako ważne dzieło w amerykańskiej literaturze noir.
Wady:⬤ Niektóre historie mogą wydawać się powtarzalne lub pochodne od innych dzieł Algrena.
⬤ Nie wszystkim czytelnikom mogą przypaść do gustu mroczne tematy i szorstka narracja.
⬤ Kilku recenzentów uznało ten tekst za trudny do zrozumienia lub zrozumienia.
⬤ Może nie przypaść do gustu osobom niezainteresowanym amerykańskim noir lub tematyką egzystencjalną.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Neon Wilderness
Zawartość książki:
Jak pisze we wstępie rockandrollowy powieściopisarz Tom Carson, "Neonowa dzicz jest kluczową książką w karierze Nelsona Algrena - tą, która w stonowany, ale zdecydowany sposób pożegnała się ze wszystkim, co wcześniej czyniło go nie więcej niż tylko kolejnym dobrym pisarzem, i zainaugurowała idiosynkratyczną, pełną niepokoju, poetycką wrażliwość, która sprawiła, że znalazł się wśród nielicznych literackich oryginałów swoich czasów".
Klasyczny zbiór opowiadań Algrena z 1947 roku to czysta żyła, z której Algren wydobywał wszystkie swoje późniejsze powieści i opowiadania. Opowiadania zawarte w tym zbiorze to literackie triumfy, które "nie przemijają".
Wśród zawartych tu opowiadań znajdują się "Butelka mleka dla matki", o chicagowskim młodzieńcu oskarżonym o morderstwo, oraz "Twarz na podłodze Barrome", w którym beznogi mężczyzna bije innego mężczyznę prawie na śmierć - nasiona, które wyrosną na powieść Nigdy nie nadejdzie ranek. Opowiadania Algrena z czasów II wojny światowej, których ostateczny wyraz znalazł się w powieści "Człowiek ze złotym ramieniem", są również częścią tego zbioru. "So Help Me", pierwsza opublikowana praca Algrena, jest tutaj. Inne opowiadania to "The Captain Has Bad Dreams", w którym Algren po raz pierwszy wprowadził postać nienagannego kapitana, który czuje tak duży ciężar winy i zastanawia się, dlaczego przestępcy, których widzi, wydają się w ogóle nie czuć winy. I jest jeszcze "Design for Departure", w którym młoda kobieta popada w uzależnienie i widzi, że jej własne marzenia przerastają jej nadzieje.
