Ocena:
Książka „SOVIET AIR POWER OF THE COLD WAR” autorstwa Michaela Greena to mieszany worek; choć zawiera pouczające treści i wiele wysokiej jakości zdjęć, nie zawiera analizy historycznej i cierpi z powodu różnych błędów.
Zalety:Książka zawiera wiele zdjęć, z których wiele jest wydrukowanych w kolorze i dobrej jakości. Zawiera informacje na temat podstawowych specyfikacji i szczegółów dotyczących samolotów.
Wady:Książka jest krytykowana za to, że nie jest właściwym badaniem ani historią radzieckich sił powietrznych; zamiast tego zawiera głównie listę samolotów z ograniczonym kontekstem operacyjnym. Zawiera błędy ortograficzne i gramatyczne, nieścisłości faktograficzne i brakuje w niej istotnych szczegółów na temat samolotów na zdjęciach. Bardziej przypomina album z wycinkami niż kompleksowe opracowanie.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Soviet Air Power of the Cold War
W szczytowym okresie zimnej wojny w latach pięćdziesiątych XX wieku Związek Radziecki posiadał około 12 000 samolotów, co czyniło go największą siłą powietrzną spośród wszystkich protagonistów. Do lat 90. liczba ta spadła do około 8000, co w dużej mierze odzwierciedlało wzrost możliwości samolotów.
Oprócz myśliwców i bombowców, radzieckie zasoby obejmowały samoloty szkoleniowe, transportowe, wodnosamoloty, samoloty do walki elektronicznej i ataku naziemnego, a także imponującą flotę śmigłowców, w szczególności Mi-24 „Hind” i potężny transportowiec Homer.
Tu-4 „Bull” był pierwszym rosyjskim bombowcem zdolnym do przenoszenia ładunków nuklearnych, kopią amerykańskiego B-29, po którym nastąpiła gama bombowców odrzutowych, Ił-28 „Beagle”, Tu-16 „Badger” i M-4 „Bison”. Napędzany silnikiem śmigłowym Tu-20 „Bear” i jego następcy, w tym Tu-22 „Backfire” i wreszcie Tu-160 „Backfire”, były potężne.
Myśliwiec MiG-15 z silnikiem odrzutowym wszedł do służby w 1948 roku i sprawdził się podczas wojny koreańskiej. Następnie pojawiły się MiG-17, MiG-19 i MiG-21. Samoloty do ataków naziemnych obejmowały Su-7 „Fitter” i M-23 „Flogger”. W latach 70. do służby weszły samoloty przechwytujące MiG-25 „Foxbat”, a następnie MiG-29 „Fulcrum” i Su-27 „Flanker”.
Wszystkie te samoloty i wiele innych zostały autorytatywnie opisane i żywo zilustrowane w tej obszernej pracy.
