Sonety Williama Szekspira (Wisehouse Classics Edition)

Opinie czytelników

Książka zawierająca sonety Szekspira otrzymała pozytywne opinie za piękną prezentację, jakość i głębię treści. Istnieją jednak pewne obawy dotyczące stanu książki po jej dostarczeniu i różnic w jakości wydania.

Wysokiej jakości druk i piękna prezentacja z atrakcyjnym projektem okładki.

Zawiera wszystkie sonety Szekspira, dzięki czemu jest cennym źródłem informacji zarówno dla czytelników, jak i studentów.

(na podstawie 110 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Sonnets of William Shakespeare (Wisehouse Classics Edition)

Zawartość książki:

Sonety Szekspira Shakespeare's Sonnets to tytuł zbioru 154 sonetów autorstwa Williama Szekspira, które poruszają tematy takie jak upływ czasu, miłość, piękno i śmiertelność. Pierwsze 126 sonetów adresowanych jest do młodego mężczyzny.

Ostatnie 28 do kobiety. Sonety zostały po raz pierwszy opublikowane w kwartalniku z 1609 roku z pełnym stylizowanym tytułem: "SONETY SHAKE-SPEARES. Nigdy wcześniej nie drukowane". (chociaż sonety 138 i 144 zostały wcześniej opublikowane w miscellany The Passionate Pilgrim z 1599 roku). Kwarto kończy się "A Lover's Complaint", poematem narracyjnym składającym się z 47 siedmiowierszowych strof napisanych w rymie królewskim - chociaż niektórzy badacze przekonująco argumentowali przeciwko autorstwu Szekspira.

Sonety do młodego mężczyzny wyrażają przytłaczającą, obsesyjną miłość. Główną kwestią debaty zawsze było to, czy pozostała ona platoniczna, czy też stała się fizyczna. Pierwsze 17 wierszy, tradycyjnie nazywanych sonetami prokreacyjnymi, jest skierowanych do młodego mężczyzny, zachęcając go do małżeństwa i posiadania dzieci, aby uwiecznić jego piękno, przekazując je następnemu pokoleniu. Inne sonety wyrażają miłość mówcy do młodego mężczyzny.

Zastanawiają się nad samotnością, śmiercią i przemijalnością życia.

Wydają się krytykować młodego mężczyznę za preferowanie konkurencyjnego poety.

Wyraża dwuznaczne uczucia do kochanki mówiącego.

I gra słów na imieniu poety. Ostatnie dwa sonety to alegoryczne potraktowanie greckich epigramatów odnoszących się do "małego boga miłości" Kupidyna.