Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia przejmującą i trzymającą w napięciu relację z katastrofy w Smyrnie oczami ojca autora, łącząc osobiste wspomnienia z zapisami historycznymi. Jest ceniona za piękny styl i głęboki wpływ emocjonalny, a jednocześnie porusza tematy straty, przemocy i kulturowej dewastacji dokonanej przez wojnę.
Zalety:⬤ Poruszająca i pięknie napisana z poetyckimi spostrzeżeniami.
⬤ Głęboko osobisty i historyczny opis zniszczenia Smyrny.
⬤ Wywołuje silne emocje i refleksje na temat ludzkiej przemocy i strat kulturowych.
⬤ Łączy starożytną grecką mitologię z historią XX wieku, dodając narracji głębi.
⬤ Podkreśla mało znane tragiczne wydarzenie, zwiększając świadomość historycznych okrucieństw.
Wady:⬤ Zawiera brutalne i przerażające sceny, które mogą być trudne dla niektórych czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać je za emocjonalnie przytłaczające lub intensywne.
⬤ Wymaga pewnej znajomości mitologii greckiej dla głębszego zrozumienia, choć nie jest ona niezbędna.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Smyrna in Flames, a Novel
Zawartość książki:
Ta mocna i poruszająca powieść historyczna inspirowana jest wspomnieniami, które nawiedzały ojca autora, Niciasa Aridjisa, kapitana greckiej armii, który powrócił z pola bitwy do Smyrny, 50 mil na południowy wschód od swojego rodzinnego miasta Tire, w 1922 roku, gdy siły tureckie zdobyły to kosmopolityczne miasto portowe. Smyrna w płomieniach, autorstwa uznanego na całym świecie meksykańskiego pisarza i poety Homero Aridjisa, obnaża niewyobrażalne wydarzenia i okropności, które miały miejsce przez dziewięć dni między 13 a 22 września - znane jako katastrofa w Smyrnie. Po zdobyciu Smyrny siły tureckie wpadły w szał, torturując i masakrując dziesiątki tysięcy Greków i Ormian oraz dewastując miasto - w szczególności dzielnice greckie i ormiańskie - celowo wzniecając katastrofalne pożary. Po latach walk w I wojnie światowej i wojnie grecko-tureckiej, Nikiasz wkracza do oblężonej Smyrny. Desperacko przemierza miasto w poszukiwaniu Eurydyki, miłości swojego życia, którą zostawił. Wędrując ulicami, dźwięki beznadziei mieszają się w jego umyśle z echami starożytnych greckich poetów, którzy śpiewali o dawnej chwale miasta. Obrazy i głosy, sugerujące homeryckie duchy dryfujące w katastroficznym scenariuszu, wyczarowują mitologiczne, historyczne i geograficzne poszukiwania, które w stylu klasycznego eposu wahają się między heroizmem a grozą, ilustrując głębię i deprawację ludzkiej duszy.
Przechodząc od dzielnicy do dzielnicy, unikając schwytania, Nicias obserwuje ostatnie ślady normalnego życia i jest świadkiem niewyobrażalnych okrucieństw popełnianych przez wędrujące siły tureckie i partyzantów, którzy przypadkowo maltretują i gwałcą greckie i ormiańskie kobiety oraz torturują i mordują swoich mężczyzn. To, czego doświadcza, jest dosłownie żywym piekłem rozgrywającym się na jego oczach. Gdy Nicias mija znajome budynki, kawiarnie i kościoły, jego umysł i duszę wypełnia nostalgia za wcześniejszym życiem i obietnicą miłości. Na szczęście dla czytelnika, brutalne i krwawe sceny katastrofy w Smyrnie są łagodzone przez głos tego "wizjonerskiego poety lirycznej błogości, krystalicznych skupisk i nieskończonych przestrzeni", jak Kenneth Rexroth opisał Aridjisa. Jego portret ludobójstwa w toku zalewa nasze zmysły, zamieniając te chaotyczne sceny w przejmujący dramat. Na samym końcu, na pokładzie jednego z ostatnich statków wypływających ze Smyrny przed jej ostatecznym upadkiem, Nikiasz przeszukuje tłum tysięcy zdesperowanych Greków i Ormian, którzy chcą uciec na już przepełnionych statkach. Nagle siły tureckie wkraczają do akcji, by strzelać i dźgać, a przytłoczony wszechobecną tragedią Nikiasz na zawsze porzuca Smyrnę i Azję Mniejszą.
Nicias nie jest historykiem, jest naocznym świadkiem i ocalałym, i chociaż książka jest napisana w kontekście jego osobistych doświadczeń, wiedzy i domysłów na temat wydarzeń tamtych czasów, syn Niciasa Homero wzbogacił narrację o wiarygodne fikcyjne epizody i raporty dziennikarzy oraz pisemne zeznania mężczyzn i kobiet, którzy przeżyli katastrofę w Smyrnie.
