Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje „Death and the Afterlife” autorstwa Samuela Schefflera przedstawiają książkę, która podważa konwencjonalne przekonania na temat życia po śmierci i wartości ludzkiej egzystencji, sugerując, że na nasze życie ma głęboki wpływ postrzegana kontynuacja człowieczeństwa. Chociaż książka ta jest powszechnie chwalona za prowokujące do myślenia i oryginalne pomysły, a także za przejrzysty język, niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi i często jest bardziej prowokująca niż merytoryczna.
Zalety:⬤ Prowokujące do myślenia i oryginalne koncepcje dotyczące życia pozagrobowego i wartości społecznych.
⬤ Przejrzysty i wciągający styl pisania.
⬤ Stymuluje dyskusję na temat ciągłości ludzkości i jej wpływu na indywidualne znaczenie.
⬤ Zawiera fascynujące eksperymenty myślowe, które skutecznie ilustrują główne idee.
⬤ Włączenie esejów innych filozofów wzbogaca dyskurs.
Wady:⬤ Niektóre recenzje wskazują, że argumenty mogą być postrzegane jako bardziej prowokacyjne twierdzenia niż dobrze poparte argumenty filozoficzne.
⬤ Struktura książki jest czasami opisywana jako chaotyczna, łącząca notatki z wykładów i komentarze.
⬤ Krytycy twierdzą, że nie odnosi się ona odpowiednio do lęków związanych ze śmiercią lub indywidualnymi doświadczeniami śmiertelności.
⬤ Zakłada pewne społeczne i psychologiczne reakcje, które niektórzy czytelnicy uważają za nieuzasadnione lub uproszczone.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Death and the Afterlife
Zawartość książki:
Załóżmy, że wiedziałbyś, że choć sam będziesz żył do naturalnego końca, ziemia i wszyscy jej mieszkańcy zostaną zniszczeni trzydzieści dni po twojej śmierci. W jakim stopniu pozostałbyś zaangażowany w swoje obecne projekty i plany? Czy naukowcy nadal szukaliby lekarstwa na raka? Czy pary nadal chciałyby mieć dzieci?
W Death and the Afterlife filozof Samuel Scheffler przeprowadza ten eksperyment myślowy, aby pokazać, że dalsze życie rasy ludzkiej po naszej śmierci - tytułowe życie pozagrobowe - ma dla nas znaczenie w zadziwiającym i wcześniej pomijanym stopniu. Rzeczywiście, Scheffler pokazuje, że pod pewnymi ważnymi względami przyszłe istnienie ludzi, którzy jeszcze się nie narodzili, ma dla nas większe znaczenie niż nasze własne dalsze istnienie i dalsze istnienie tych, których kochamy. Bez oczekiwania, że ludzkość ma przyszłość, wiele rzeczy, które teraz mają dla nas znaczenie, przestałoby je mieć. Natomiast perspektywa naszej własnej śmierci w niewielkim stopniu podważa naszą wiarę w wartość naszych działań. Pomimo przerażenia, jakie możemy odczuwać, myśląc o naszej śmierci, perspektywa rychłego wyginięcia ludzkości stanowiłaby znacznie większe zagrożenie dla naszej zdolności do prowadzenia życia pełnego zaangażowania. Scheffler dowodzi ponadto, że choć strach przed śmiercią nie jest nierozsądny, to jest on osobisty.
Nieśmiertelność, podobnie jak rychłe wyginięcie ludzkości, podważyłaby również nasze zaufanie do wartości, które są nam drogie. Jego zaskakujący wniosek jest taki, że abyśmy mogli prowadzić życie pełne wartości, konieczne jest, abyśmy sami umarli, a inni żyli.
Śmierć i życie pozagrobowe kończy się komentarzem czterech wybitnych filozofów - Harry'ego Frankfurta, Niko Kolodnego, Seany Shiffrin i Susan Wolf - którzy z wnikliwością i wyobraźnią omawiają idee Schefflera. Scheffler dodaje ostatnią odpowiedź.
