Śmiech w starożytnym Rzymie, 71: O żartach, łaskotkach i pękaniu

Opinie czytelników

Książka „Laughter in Ancient Rome” autorstwa Mary Beard bada złożoność humoru i śmiechu w społeczeństwie rzymskim, wykorzystując połączenie analizy historycznej i badań literackich. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jej naukową głębię i wciągające pisanie, inni uważają ją za zbyt akademicką i gęstą dla ogółu odbiorców, pozbawioną humoru pomimo jej tematyki.

⬤ Bogate badania i dokładna analiza humoru w starożytnym Rzymie.
⬤ Wciągający i dowcipny styl pisania, który łączy współczesnych czytelników ze starożytnymi tematami.
⬤ Oferuje unikalny wgląd w starożytne żarty, ich utowarowienie i dynamikę społeczną.
⬤ Eksploracja Bearda rodzi prowokujące do myślenia pytania na temat śmiechu i jego znaczenia.

⬤ Gęsta i akademicka, co może zrazić zwykłych czytelników.
⬤ Brak bezpośredniego i zabawnego podejścia do humoru; niektórzy uznają ją za nieśmieszną.
⬤ Duże oparcie na literaturze klasycznej, która może nie w pełni reprezentować rzymskie społeczeństwo.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają ją za powtarzalną lub nudną, z niewystarczającymi ilustracjami.

(na podstawie 39 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Laughter in Ancient Rome, 71: On Joking, Tickling, and Cracking Up

Zawartość książki:

Co rozśmieszało Rzymian? Czy starożytny Rzym był karnawałem pełnym żartów i serdecznych śmiechów? A może była to starannie regulowana kultura, w której niekontrolowany nadmiar śmiechu był siłą, której należy się obawiać - świat dowcipu, ironii i świadomych uśmiechów? Jak Rzymianie rozumieli śmiech? Jaką rolę odgrywał on w świecie sądów, pałacu cesarskiego czy widowisk na arenie? Śmiech w starożytnym Rzymie bada jeden z najbardziej intrygujących, ale także najtrudniejszych tematów historycznych.

Opierając się na szerokiej gamie rzymskiego piśmiennictwa - od esejów na temat retoryki po zachowaną rzymską książkę z dowcipami - Mary Beard tropi chichoty, uśmieszki i gwizdy samych starożytnych Rzymian. Od starożytnych "małpich spraw" po rolę śmiechu w kulturze tyranii, bada rzymski humor od zabawnego, przez doniosłe, po zaskakujące.

Zastanawia się także nad jeszcze ważniejszymi kwestiami historycznymi. Jaką historię śmiechu możemy opowiedzieć? Czy kiedykolwiek naprawdę "zrozumiemy" żarty Rzymian?