Kobiety i władza: Manifest

Opinie czytelników

Książka Mary Beard bada historyczne korzenie uciszania i ucisku kobiet, łącząc starożytną mizoginię ze współczesnym społeczeństwem. W dwóch esejach autorka analizuje publiczny głos kobiet i dynamikę władzy, argumentując, że społeczne konstrukcje władzy są głęboko zróżnicowane płciowo i wykluczające. Chociaż jej teksty są wciągające i prowokujące do myślenia, niektórzy czytelnicy uważają, że książce brakuje praktycznych rozwiązań i współczesnego znaczenia.

Książka jest zwięzła, dobrze napisana i wciągająca, a wiedza Bearda na temat klasyki wzbogaca dyskusję. Czytelnicy doceniają kontekst historyczny i wnikliwą analizę tego, jak starożytne postawy wobec kobiet nadal wpływają na współczesne społeczeństwo. Wielu z nich uznało badanie systemowego uciszania głosu kobiet i refleksje na temat pozycji kobiet u władzy za wzmacniające i pouczające.

Niektórzy czytelnicy uważali, że esejom brakowało głębi i nie zawierały one konkretnych rozwiązań omawianych kwestii. Pojawiły się głosy krytyczne, że opinie polityczne przedstawione w drugim eseju osłabiły ogólne przesłanie. Kilku recenzentów uznało książkę za zbyt krótką i życzyło sobie dokładniejszego zbadania tematów. Niektórzy zauważyli rozczarowanie brakiem aktualnych przykładów wzmocnienia pozycji kobiet poza tradycyjnymi ramami politycznymi.

(na podstawie 255 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Women & Power: A Manifesto

Zawartość książki:

Nareszcie Mary Beard w jednej odważnej książce rozprawia się z mizoginami i trollami, którzy bezlitośnie atakują i poniżają kobiety na całym świecie, w tym bardzo często samą Mary.

W książce "Kobiety i władza" autorka śledzi początki tej mizoginii aż do jej starożytnych korzeni, badając pułapki związane z płcią i sposoby, w jakie historia od niepamiętnych czasów źle traktowała silne kobiety. Beard pokazuje, że już w Odysei Homera kobietom nie wolno było odgrywać ról przywódczych w życiu obywatelskim, a publiczne przemówienia były definiowane jako z natury męskie.

Od Meduzy po Filomelę (której wycięto język), od Hillary Clinton po Elizabeth Warren (której kazano usiąść), Beard rysuje pouczające podobieństwa między naszymi kulturowymi założeniami dotyczącymi relacji kobiet z władzą - i jak silne kobiety stanowią niezbędny przykład dla wszystkich kobiet, które muszą oprzeć się odkurzeniu w męskim szablonie. Wraz z osobistymi refleksjami na temat własnych internetowych doświadczeń z seksizmem, Beard pyta: Jeśli kobiety nie są postrzegane jako znajdujące się w strukturze władzy, to czy nie jest tak, że to samą władzę musimy przedefiniować? I ile jeszcze stuleci powinniśmy czekać?