The Idylls
Teokryt żył w epoce zwanej hellenistyczną, po podbojach Aleksandra Wielkiego, które znacznie zwiększyły przewagę kultury greckiej. Zarówno jego poezja, jak i to, co możemy z niej wywnioskować o jego życiu, ukazują kosmopolityzm, do którego zachęcało rozległe imperium i jego następcy: wydaje się, że znał przynajmniej Sycylię, Milet, Kos (wyspę w pobliżu Anatolii), Ateny i Aleksandrię, dwie kulturalne stolice greckiego świata.
Choć najbardziej znany historykom literatury jako inicjator odmiany pastoralnej w poezji, czyli stylizowanych przedstawień ludu wiejskiego, zwłaszcza gdy doświadczają pożądania seksualnego, jego sielanki wykraczają daleko poza tę tematykę, zajmując się ludem miejskim, rybakami, miejską miłością chłopców, bohaterami i półbogami, takimi jak Herakles i Diskouroui, Helena z Troi, mityczne postacie, takie jak Cyklops Polyphmos, oraz jego królewscy patroni, Heron II z Syrakuz i Ptlemy II z Egiptu. W greckiej antologii znajdują się również przypisywane mu epigramaty. Komentatorzy wątpią w autentyczność kilku wierszy, ale były one uważane za jego autorstwa w starożytności, więc pozostały w kolekcji.
Zamieściłem również być może późniejszy wiersz Mgara, ponieważ podobnie jak niektóre idylle rozszerza on historię Heraklesa. Wszystkie są niezwykle przyjemne, zwłaszcza gdy są czytane na głos, a nawet odgrywane, tak jak mogły być w czasach starożytnych.
Ponieważ użyłem angielskich wersji muzycznych starożytnych metrów - głównie heksametru daktylicznego wywodzącego się z eposu homeryckiego - ich muzyka najlepiej rozbrzmiewa w czytaniu viva voce. Zamieściłem również notatki, aby pomóc czytelnikom niezaznajomionym z kulturą starożytną zrozumieć literackie i historyczne konteksty oraz aluzje, a także zasugerować interpretacje jako punkty wyjścia do myślenia o wierszach.
