Siedem słów Zbawiciela wypowiedzianych na krzyżu

Opinie czytelników

Książka Arthura W. Pinka „Siedem mów Zbawiciela na krzyżu” oferuje głęboki wgląd w ostatnie słowa Jezusa wiszącego na krzyżu, nawiązując do proroctw Starego Testamentu i wyjaśniając ich znaczenie dla chrześcijan. Czytelnicy uważają, że styl pisania jest urzekający, wypełniony wszechstronnymi badaniami i odniesieniami do pism świętych, co czyni go doskonałym dodatkiem do każdej biblioteki teologicznej. Niektóre recenzje wspominają jednak o kwestiach redakcyjnych w publikacji, które utrudniały czytanie.

⬤ Głęboki wgląd i wszechstronna analiza ostatnich słów Jezusa.
⬤ Urzekający styl pisania, który przykuwa uwagę czytelnika.
⬤ Bogato wypełniona odniesieniami biblijnymi i praktycznymi zastosowaniami.
⬤ Oferuje unikalne perspektywy, które zwiększają zrozumienie krzyża i jego znaczenia.
⬤ Polecana zarówno wierzącym, jak i niewierzącym ze względu na jej głębię i przejrzystość.

⬤ Liczne błędy gramatyczne i edytorskie zgłoszone w opublikowanej wersji.
⬤ Pewne nieporozumienia dotyczące poglądów teologicznych wyrażonych w książce, szczególnie w odniesieniu do przebaczenia i zbawienia.
⬤ Kilku czytelników uznało treść za niekiedy skomplikowaną lub wymagającą.

(na podstawie 95 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Seven Sayings of the Savior on the Cross

Zawartość książki:

„ŚMIERĆ PANA JEZUSA CHRYSTUSA jest przedmiotem niesłabnącego zainteresowania wszystkich, którzy z modlitwą studiują Pisma Prawdy. Jest tak nie tylko dlatego, że od niej zależy wszystko wierzącego zarówno na czas, jak i na wieczność, ale także z powodu jej transcendentnej wyjątkowości.

Cztery słowa wydają się podsumowywać najistotniejsze cechy tej tajemnicy tajemnic: śmierć Chrystusa była naturalna, nienaturalna, przednaturalna i nadprzyrodzona”. Arthur Walkington Pink był angielskim chrześcijańskim ewangelistą i biblistą znanym ze swoich zdecydowanie kalwińskich i purytańskich nauk. Choć urodził się w rodzinie chrześcijańskiej, przed nawróceniem przeniósł się do Towarzystwa Teozoficznego (okultystycznej grupy gnostyckiej popularnej w tym czasie w Anglii) i szybko zyskał rozgłos w ich szeregach.

Jego nawrócenie nastąpiło dzięki cierpliwym napomnieniom ojca z Pisma Świętego. Był to werset z Księgi Przysłów 14:12: „Jest droga, która wydaje się człowiekowi słuszna, ale jej końcem są drogi śmierci”, który szczególnie uderzył go w serce i zmusił do wyrzeczenia się teozofii i podążania za Jezusem.