Prorocze przypowieści z Ewangelii Mateusza 13

Opinie czytelników

Książka A.W. Pinka oferuje dogłębną i wnikliwą analizę przypowieści z Ewangelii Mateusza 13, ujawniając ich prawdziwe znaczenie i powiązania z szerszymi tematami biblijnymi. Wielu czytelników docenia jasne wyjaśnienia i wiedzę biblijną Pinka, uznając tę pracę za pouczającą i korzystną dla zrozumienia ewangelii. Książka spotkała się jednak z krytyką za postrzeganą bigoterię i ostrą krytykę niektórych grup religijnych, w szczególności katolików, co zepsuło ogólne wrażenia niektórych czytelników.

⬤ Dostarcza jasnych i wnikliwych interpretacji przypowieści.
⬤ Prowadzi do głębszego zrozumienia biblijnych tematów.
⬤ Pisarstwo Pinka jest opisywane jako wciągające i pouczające.
⬤ Oferuje wiele nowych odkryć, które poprawiają zrozumienie biblijnych nauk.
⬤ Czytelnicy uważają książkę za cenne źródło wiedzy zarówno dla nowych, jak i doświadczonych chrześcijan.

⬤ Krytyka uwłaczających uwag Pinka pod adresem katolików i innych grup.
⬤ Niektórzy czytelnicy znaleźli błędy w jego doktrynalnych założeniach.
⬤ Książka może zawierać mylące fragmenty, które mogą wprowadzać czytelników w błąd.
⬤ Niepolecana dla nowych chrześcijan ze względu na potencjalnie trudne koncepcje.

(na podstawie 37 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Prophetic Parables of Matthew 13

Zawartość książki:

„Istnieje zatem pilna potrzeba, aby wszyscy chrześcijanie poświęcili przynajmniej część czasu spędzanego na czytaniu Pisma Świętego na studiowanie jego proroctw.

Zamierzamy przeprowadzić serię badań nad trzynastym rozdziałem Ewangelii Mateusza, który w ocenie autora jest, z punktu widzenia proroctwa, najważniejszym rozdziałem całego Nowego Testamentu. W Bożym programie proroczym jest wiele rzeczy, które z konieczności muszą pozostać ciemne, dopóki przypowieści z tego rozdziału nie zostaną dokładnie opanowane.

Obecnie są one błędnie rozumiane i interpretowane”. Arthur Walkington Pink był angielskim chrześcijańskim ewangelistą i biblistą znanym ze swoich zdecydowanie kalwińskich i purytańskich nauk. Choć urodził się z chrześcijańskich rodziców, przed nawróceniem wyemigrował do Towarzystwa Teozoficznego (okultystycznej grupy gnostyckiej popularnej w tym czasie w Anglii) i szybko zyskał w ich szeregach rozgłos.

Jego nawrócenie nastąpiło dzięki cierpliwym napomnieniom ojca z Pisma Świętego. Był to werset z Księgi Przysłów 14:12: „Jest droga, która wydaje się człowiekowi słuszna, ale jej końcem są drogi śmierci”, który szczególnie uderzył go w serce i zmusił do wyrzeczenia się teozofii i podążania za Jezusem.