Serotonina

Opinie czytelników

Serotonina Michela Houellebecqa to głęboko introspektywna powieść, która porusza tematy depresji, samotności i złego samopoczucia współczesnego społeczeństwa. Główny bohater, Florent-Claude Labrouste, zmaga się ze swoimi nieudanymi związkami i egzystencjalnym ciężarem współczesnego życia, jednocześnie radząc sobie ze skutkami silnego leku przeciwdepresyjnego. Podczas gdy niektórzy recenzenci chwalili zgryźliwą satyrę powieści i jakość jej prozy, inni krytykowali jej ponury charakter i brak wciągających punktów fabularnych.

Książka jest chwalona za przenikliwe refleksje na temat współczesnego życia i samotności, inteligentny humor i wciągającą prozę. Wielu czytelników docenia unikalny styl Houellebecqa, dogłębne spojrzenie na współczesne problemy społeczne i studium charakteru bohatera pogrążonego w depresji. Tłumaczenie autorstwa Shauna Whiteside'a jest również znane z uchwycenia niuansów oryginalnego tekstu.

Krytycy wspominają o graficznych treściach seksualnych jako odstręczających i twierdzą, że odwracają one uwagę od głębszych tematów. Niektórzy recenzenci uważają, że fabule brakuje treści, a charakterystyka postaci jest powierzchowna, co prowadzi do poczucia monotonii. Pojawiają się również skargi na jakość tłumaczenia, która zdaniem niektórych negatywnie wpływa na ogólne wrażenia z lektury.

(na podstawie 70 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Serotonin

Zawartość książki:

DŁUGO OCZEKIWANA MIĘDZYNARODOWA NAGRODA BOOKERA 2020.

Potężna krytyka współczesnego życia autorstwa jednego z najbardziej prowokacyjnych i proroczych pisarzy naszych czasów.

Florent-Claude Labrouste umiera ze smutku. Wzgardzony przez swoją dziewczynę i na skraju porażki zawodowej, jego ostatnia nadzieja na ulgę pojawia się w postaci nowo dostępnego leku przeciwdepresyjnego, który zmienia uwalnianie serotoniny w mózgu.

Kiedy wraca na normandzką wieś w poszukiwaniu spokoju, zamiast tego znajduje wiejską społeczność pozostawioną w tyle przez globalizację i biurokratyczną politykę rolną, z lokalnymi rolnikami tęskniącymi za niemożliwym powrotem do tego, co pamiętają jako złoty wiek.

„Pomimo swoich prowokacji, jest to powieść romantycznych i smutnych idei: Houellebecq jako trubadur śpiewający o utraconych miłościach” - Rachel Kushner.

Michel Houellebecq pretenduje do miana najciekawszego powieściopisarza naszych czasów... Ekscytująca w swoim nihilizmie, często bardzo zabawna i zawsze przyjemna” Evening Standard.