Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje „Time Shelter” autorstwa Georgi Gospodinova przedstawiają książkę jako prowokującą do myślenia eksplorację pamięci, nostalgii i refleksji społecznych, choć z mieszanymi reakcjami na jej wykonanie. Podczas gdy wielu czytelników doceniło filozoficzną głębię i emocjonalny rezonans, inni uznali część narracji za zawiłą lub powolną.
Zalety:⬤ Prowokujące do myślenia i filozoficzne tematy dotyczące pamięci i przeszłości.
⬤ Urzekająca i wzruszająca narracja, która rezonuje na poziomie osobistym.
⬤ Unikalna koncepcja „schronu czasu”, który ma pomóc pacjentom z chorobą Alzheimera i służy jako komentarz społeczny.
⬤ Inteligentne pisarstwo z pięknie wykonaną prozą i przebłyskami błyskotliwości.
⬤ Bogate odniesienia intertekstualne, które prowokują do głębokiej refleksji.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że akcja toczy się powoli, a narracja się wlecze.
⬤ Niektóre części wydawały się zawiłe lub pobłażliwe, przez co trudno było pozostać zaangażowanym.
⬤ Brak ilustracji lub elementów wizualnych, które mogłyby poprawić zrozumienie.
⬤ Zakończenie jest postrzegane jako przygnębiające i niejednoznaczne, pozostawiając czytelników w niepewności co do rzeczywistości narracji.
⬤ Dyskusje polityczne i kulturowe mogą być przytłaczające dla czytelników niezaznajomionych z konkretnymi kontekstami historycznymi.
(na podstawie 71 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Time Shelter
Zawartość książki:
"W pewnym momencie próbowali obliczyć, kiedy zaczął się czas, kiedy dokładnie została stworzona ziemia", zaczyna enigmatyczny narrator Time Shelter, który pozostanie bezimienny. "W połowie XVII wieku irlandzki biskup Ussher obliczył nie tylko dokładny rok, ale także datę początkową: 22 października, 4 004 lata przed Chrystusem". Ale dla naszego narratora czas, jaki zna, zaczyna się, gdy spotyka Gaustine'a, "włóczęgę w czasie", który zdystansował swoje życie od współczesnej rzeczywistości, czytając stare wiadomości, nosząc podarte stare ubrania i nawiedzając zagubione aleje XX wieku.
W morelowym budynku w Zurychu, otoczonym ciekawie posadzonymi niezapominajkami, Gaustine otworzyła pierwszą "klinikę przeszłości", instytucję, która oferuje inspirującą terapię dla osób cierpiących na Alzheimera: każde piętro odtwarza minioną dekadę w najdrobniejszych szczegółach, pozwalając pacjentom przenieść się w czasie, aby odblokować to, co pozostało z ich zanikających wspomnień. Służąc jako asystent Gaustine, narrator ma za zadanie zebrać flotsam i jetsam z przeszłości, od mebli z lat 60. i guzików z koszul z lat 40. po nostalgiczne zapachy, a nawet odrobinę popołudniowego światła. Ale w miarę jak farsa staje się coraz bardziej przekonująca, coraz więcej zdrowych ludzi szuka kliniki, aby uciec od ślepego zaułka codziennego życia - co prowadzi do nieoczekiwanej zagadki, gdy przeszłość zaczyna wkraczać w teraźniejszość. Poprzez ostro satyryczne, labiryntowe winiety przypominające Italo Calvino i Franza Kafkę, narrator opowiada zapierającą dech w piersiach prozą, w jaki sposób został uwikłany w spisek mający na celu zatrzymanie samego czasu.
"W głębi serca trickster i często bardzo zabawny" (Garth Greenwell, The New Yorker), płodny bułgarski pisarz Georgi Gospodinow po mistrzowsku śledzi tragedie ubiegłego wieku, w tym naszą własną, w tym, co staje się nawiedzającą i niesamowicie proroczą powieścią pełną pomysłów. Znakomicie przetłumaczony przez Angelę Rodel, Time Shelter to niezapomniany klasyk "jednego z najbardziej fascynujących i niezastąpionych europejskich powieściopisarzy" (Dave Eggers).
