Scholastyka: Osobowości i problemy filozofii średniowiecznej

Opinie czytelników

Książka Josefa Piepera stanowi zwięzłe i przejrzyste wprowadzenie do epoki scholastyki, szczegółowo opisując osiągnięcia wybitnych i mniej znanych uczonych tego okresu, jednocześnie omawiając integrację wiary i rozumu. Jest uznawana za przystępną i wnikliwą analizę, służącą jako solidny punkt wyjścia do zrozumienia średniowiecznej filozofii.

Książka jest dobrze napisana, jasna i zwięzła, co czyni ją przystępnym wprowadzeniem do scholastyki. Szanuje wkład różnych uczonych, w tym mniej znanych postaci, i z powodzeniem przekazuje znaczenie tego okresu. Wielu czytelników uznało ją za na tyle wciągającą i wartościową, że postanowiło zapoznać się z dalszymi pracami Piepera.

Książka nie zawiera dokładnego przeglądu pism scholastycznych ani nie zagłębia się w problemy filozoficzne. Niektórzy czytelnicy zauważyli, że służy ona bardziej jako ogólne wprowadzenie niż wyczerpująca analiza.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Scholasticism: Personalities and Problems of Medieval Philosophy

Zawartość książki:

Nie można znaleźć lepszego przewodnika po tysiącletnim okresie zwanym średniowieczem niż Josef Pieper. W tym niesamowitym tour de monde medievale z łatwością porusza się między postaciami i doktrynami, które uczyniły średniowieczną filozofię wyjątkową w zachodniej myśli. Po zastanowieniu się nad krzywdzącymi implikacjami wyrażenia "średniowiecze", Pieper zwraca się do fascynującej osobowości Boecjusza, którego wkład w literaturę więzienną, Pocieszenie filozofii, ustępuje tylko Biblii pod względem liczby kopii rękopisów. Postacie neoplatońskie - Dionizos i Eriugena - są okazją do dyskusji na temat teologii negatywnej. W traktowaniu dowodu Anzelma z Canterbury na istnienie Boga biorą udział późniejsze głosy, np. Kanta. Podobnie jak inni historycy, Pieper jest zafascynowany XII wiekiem, który jest regularnie przyćmiewany przez relacje z XIII wieku. Pieper oddaje sprawiedliwość obu. Jego opis rywalizacji między Piotrem Abelardem a Bernardem z Clairvaux jest mistrzowski, nie omieszkał też poświęcić Janowi z Salisbury należnego mu miejsca.

Relację przerywa stopniowe zastępowanie syntezy wiary i rozumu, którą osiągnięto we wczesnym średniowieczu, nową syntezą wykorzystującą Arystotelesa. Pieper przedstawia dokładny i żywy opis walki między arystotelikami i anty-arystotelikami oraz słynne potępienia, które zagroziły wysiłkom świętego Tomasza z Akwinu. Ale Summa theologiae jest uważana przez Piepera za wyjątkowe osiągnięcie tego okresu.

Jeśli wczesne stulecia, okres średniowiecza, można postrzegać jako zmierzające w kierunku trzynastego i wyjątkowego osiągnięcia Tomasza, kolejne stulecia przyniosły upadek scholastyki i pojawienie się zwiastunów nowoczesnej filozofii.

Książkę zamykają przemyślenia Piepera na temat trwałego filozoficznego i teologicznego znaczenia scholastyki i średniowiecza. Po raz kolejny, z lekkością i jasnością, która zachwyca, Josef Pieper zabrał pole z duszniejszych i bardziej rozbudowanych relacji.