Ocena:
Książka „The Self-Organizing School” otrzymała mieszane recenzje. Niektórzy recenzenci chwalą jej przejrzystość, czytelność i kompleksowe podejście do reformy edukacyjnej, podczas gdy inni krytykują ją za to, że jest słabo napisana i brakuje jej istotnych dowodów na jej twierdzenia.
Zalety:Bardzo czytelna, jasne wyrażanie pomysłów, wypełnia lukę w aktualnej wiedzy, kompleksowy wkład w reformę opartą na placówce, zawiera praktyczne przykłady i spostrzeżenia dotyczące teorii i praktyki, skutecznie odnosi się do kontrowersyjnych kwestii i przedstawia możliwe do zastosowania strategie kompleksowej reformy.
Wady:Krytykowany za to, że jest słabo napisany, postrzegany jako książka o prawach do chwalenia się edukacją i brak jasnych dowodów na to, że sugerowane podejścia są skuteczne.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
The Self-Organizing School: Next-Generation Comprehensive School Reforms
Pomimo ogromnych wysiłków na rzecz zrozumienia szkół, wiemy bardzo niewiele na temat ich wkładu w proces uczenia się uczniów. Co więcej, ograniczone dostępne dowody wskazują, że sposób, w jaki szkoły są projektowane, organizowane i zarządzane, ma jedynie minimalny wpływ na wyniki uczniów.
Samoorganizująca się szkoła odpowiada na ten problem i pilną potrzebę modeli reform, które idą dalej, trwają dłużej i są w stanie zarówno szanować, jak i głęboko wpływać na to, co robią nauczyciele i szkoły. Samoorganizująca się szkoła identyfikuje dziewięć celów reform następnej generacji oraz przedstawia teorię i praktykę osiągania tych celów. W ten sposób samoorganizująca się szkoła wyznacza nowy punkt odniesienia dla oceny danych opartych na placówce i przykładów procesu, który przekształca teorię w praktykę.
Obejmuje to lepsze sposoby rozpoczęcia procesu reform i zrozumienia roli technologii i informacji zwrotnych w zawodzie nauczyciela. Teoria i praktyka opisane w książce są poparte ponad 1600 bezpośrednimi obserwacjami w klasie, 8-letnim badaniem osiągnięć uczniów, ponad 12 000 ocen uczniów i 5-letnim badaniem perspektyw nauczycieli.
