Rytuał interakcji: eseje o zachowaniu twarzą w twarz

Opinie czytelników

Książka „Deference and Demeanor” autorstwa Ervinga Goffmana jest chwalona za wgląd w zachowania i interakcje społeczne, a wielu czytelników uważa jej koncepcje za istotne i mające zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym socjologii, literaturze i relacjach osobistych. Jednak niektóre recenzje wskazują na przestarzałe odniesienia, szczególnie dotyczące ról płciowych, i zauważają, że tekst może być gęsty i wymagający, co czyni go mniej przystępnym dla niektórych czytelników.

⬤ Oferuje głęboki wgląd w interakcje społeczne i rytuały.
⬤ Przydatna do zrozumienia osobistych relacji i dynamiki społecznej.
⬤ Dobrze napisana z interesującymi anegdotami.
⬤ Kluczowa praca dla studentów socjologii i komunikacji.
⬤ Wielu czytelników uważa, że obserwacje Goffmana mają praktyczne zastosowanie w życiu codziennym.

⬤ Niektóre przykłady i perspektywy są przestarzałe, szczególnie w odniesieniu do równości płci.
⬤ Tekst może być bardzo gęsty i nieprzystępny dla wszystkich czytelników.
⬤ Pojawiły się skargi dotyczące fizycznej jakości druku.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali książkę za mniej głęboką w porównaniu do innych prac Goffmana.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Interaction Ritual: Essays in Face-to-Face Behavior

Zawartość książki:

"Nie chodzi więc o mężczyzn i ich chwile. Raczej moment i jego ludzie" - pisze Erving Goffman we wstępie do swojej przełomowej książki z 1967 roku Interaction Ritual, będącej studium interakcji twarzą w twarz w naturalnych warunkach, tej klasy zdarzeń, które mają miejsce podczas współobecności i na mocy współobecności. Ostatecznymi materiałami behawioralnymi są spojrzenia, gesty, pozycje i wypowiedzi werbalne, które ludzie nieustannie wprowadzają w sytuacje, niezależnie od tego, czy jest to zamierzone, czy nie.

Postuluje się tutaj socjologię okazji. Organizacja społeczna jest głównym tematem, ale to, co jest zorganizowane, to mieszanie się osób i tymczasowe przedsięwzięcia interakcyjne, które mogą z tego wyniknąć. Chodzi o normatywnie ustabilizowaną strukturę, "spotkanie społeczne", ale jest to zmienny byt, z konieczności ulotny, tworzony przez przybywających i zabijany przez odchodzących. Główną częścią książki jest esej "Gdzie jest akcja", czerpiący z ostatniego dużego projektu etnograficznego Goffmana, obserwacji kasyn w Nevadzie.

Tom Burns mówi o pracy Goffmana: "Jedenaście książek tworzy wyjątkowo zwartą całość. Cała jego opublikowana praca była poświęcona tematom i zagadnieniom, które były ze sobą ściśle powiązane, a metodologia, kąty podejścia i oczywiście styl pisania pozostały charakterystyczne dla niego przez cały czas. W szczególności Rytuał interakcji jest interesującym opisem codziennych interakcji społecznych widzianych z nowej perspektywy dla logiki naszego zachowania w tak zwyczajnych okolicznościach, jak wejście do zatłoczonej windy lub autobusu". W swoim nowym wstępie Joel Best rozważa pracę Goffmana in toto i umieszcza Rytuał interakcji w tym ogólnym kontekście jako jedno z kluczowych dzieł Goffmana: "Jego temat był wyjątkowy. W przeciwieństwie do naturalnej tendencji wielu badaczy do zajmowania się dużymi, ważnymi tematami, Goffman był minimalistą, pracującym na małą skalę i koncentrującym się na najbardziej przyziemnych, zwykłych kontaktach społecznych, na życiu codziennym".