Rub of Time - Bellow, Nabokov, Hitchens, Travolta, Trump. Eseje i reportaże, 1994-2016

Opinie czytelników

Zbiór esejów Martina Amisa, „The Rub of Time”, pokazuje jego mistrzostwo języka i przenikliwy dowcip, poruszając szeroki zakres tematów, od krytyki literackiej po komentarze polityczne. Podczas gdy wielu chwali ją za wciągające pisanie i humorystyczne spostrzeżenia, niektórzy czytelnicy uważają części kolekcji za trafione lub chybione i wyrażają obawy dotyczące błędów redakcyjnych.

⬤ Mistrzowskie użycie języka z dowcipnymi i przenikliwymi obserwacjami.
⬤ Angażujące i często humorystyczne teksty, które często wywołują śmiech.
⬤ Zróżnicowana tematyka przemawiająca zarówno do entuzjastów literatury, jak i kultury popularnej.
⬤ Wiele esejów o znaczących postaciach literackich pokazuje głębię wiedzy.

⬤ Niektóre eseje są trafione lub chybione i mogą nie rezonować ze wszystkimi czytelnikami.
⬤ Kolekcja zawiera starsze prace, co może sprawić, że niektórzy fani poczują, że brakuje jej świeżości.
⬤ Sporadyczne komentarze polityczne mogą być mylące bez wcześniejszego kontekstu.
⬤ Zauważalne błędy edycyjne w niektórych wydaniach, takie jak nieprawidłowe numery stron i powtarzająca się treść.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rub of Time - Bellow, Nabokov, Hitchens, Travolta, Trump. Essays and Reportage, 1994-2016

Zawartość książki:

Spośród wszystkich wielkich powieściopisarzy piszących dzisiaj, żaden nie wykazuje takiego samego daru jak Martin Amis do pisania non-fiction - jego eseje, krytyka literacka i dziennikarstwo cieszą się słusznym uznaniem.

The Rub of Time zawiera znakomite prace krytyczne na temat bohaterów Amisa, Nabokova, Bellowa i Larkina, a także błyskotliwie zabawne przemyślenia na temat sportu, Las Vegas, Johna Travolty i przemysłu pornograficznego. Zbiór zawiera jego esej o księżnej Dianie i hołd dla jego wielkiego przyjaciela Christophera Hitchensa, ale w centrum książki, być może nieuchronnie, znajdują się eseje o polityce, a w szczególności o amerykańskich kampaniach wyborczych w 2012 i 2016 roku.

Jednym z niewielu pocieszeń po dojściu Donalda Trumpa do władzy jest to, że Martin Amis jest tam, by o nim pisać.