Potwory Einsteina

Opinie czytelników

Recenzje książki Martina Amisa podkreślają połączenie uznania dla wstępu i krytyki opowiadań, szczególnie w odniesieniu do ich zaangażowania w tematy science fiction. Recenzenci uważają, że esej wprowadzający jest mocny i prowokujący do myślenia, ale niektórzy uważają, że opowiadania nie odpowiadają temu samemu poziomowi jakości, wahając się od interesującego do nudnego. Nadrzędne tematy wojny nuklearnej i ludzkiego egzystencjalizmu są dobrze odbierane, choć nie wszystkie historie mają taką samą intensywność.

⬤ Wstęp jest bardzo chwalony, a wielu uważa go za jeden z najlepszych tekstów, jakie czytali.
⬤ Tematy poruszone we wstępie i opowiadaniach, szczególnie te dotyczące wojny nuklearnej, dają wiele do myślenia.
⬤ Niektóre historie są wciągające i budują zrozumienie stylu pisania Amisa.
⬤ Książka jest postrzegana jako smukły, ale stały dodatek do półki z książkami, ceniony za dyskusje.

⬤ Wielu recenzentów uznało opowiadania za mniej wciągające, a niektórzy określili próby science fiction jako żenujące lub pretensjonalne.
⬤ Kilka opowiadań zostało opisanych jako nudne, które nie zdołały zainteresować czytelników pomimo ich początkowego zainteresowania.
⬤ Krytykowano brak poruszenia bardziej współczesnych tematów, takich jak zagrożenia ze strony dżihadystów.
⬤ Cena została uznana za zbyt wysoką, biorąc pod uwagę ogólną jakość historii.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Einstein's Monsters

Zawartość książki:

Zbiór opowiadań o przerażającym świecie zamieszkanym przez ludzi odczłowieczonych przez codzienne zagrożenie wojną nuklearną i powojennych ocalałych zdeformowanych przez jej skutki.

„Wprowadzenie Amisa do tych pięciu opowiadań to pięknie oceniona polemika; starannie uzasadniony, emocjonalnie naładowany atak na niewyobrażalną głupotę wojny nuklearnej - elegancka, zabawna, poruszająca książka” - Daily Telegraph.

„Fenomenalny pisarz. Ma styl tak szybki i skuteczny jak nóż do golenia oraz dar do groteski, który sprawia, że koszmary innych ludzi wyglądają jak wiktoriańskie akwarele” - Sunday Times.

Były siłacz cyrkowy, weteran Warszawy 1939 roku i artysta z Notting Hill, spotyka się z własnym holokaustem i „einsteinowskim” przeznaczeniem; maksymalna nuda i minimalne uprawianie miłości są zalecane w epidemii 2020 roku; zjadliwa nowa odmiana schizofrenii przytłacza młodego syna „ojca ery nuklearnej”; ewolucja przybiera buntowniczy obrót w kafkowskiej historii miłosnej; a historia Ziemi jest szczerze omawiana przez kogoś, kto był tego świadkiem.

Opowiadania w tym zbiorze tworzą jedność i ujawniają głęboką troskę: „Potwory Einsteina” odnoszą się do broni jądrowej, ale także do nas samych”, pisze Amis w swoim pouczającym eseju wprowadzającym, »Jesteśmy potworami Einsteina: nie w pełni ludzkimi, nie na razie«.

„Amis jest pierwszorzędny; argumentuje, wymyśla, demonstruje, parodiuje, jest zabawny i szokujący w tym samym oddechu” - Observer.