Martwe dzieci

Opinie czytelników

Opinie użytkowników na temat „Dead Babies” Martina Amisa prezentują mieszane spojrzenie na książkę, podkreślając zarówno jej stylistykę, jak i płytkość poruszanych tematów. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają czarny humor i unikalny głos Amisa, inni krytykują go za to, że jest banalny i pozbawiony treści, sugerując, że nie jest to jego najlepsza praca.

Styl pisania opisywany jest jako stylowy i dowcipny, z doskonałym słownictwem i rozwojem postaci. Czytelnicy uznali ją za mrocznie humorystyczną i przyjemną, a niektórzy docenili komentarz społeczny na temat kultury narkotykowej lat 70-tych.

Wielu uważało, że książka jest powierzchowna, płytka i pozbawiona treści w porównaniu do innych dzieł Amisa. Niektórzy recenzenci krytykowali ją za to, że jest banalna i dziecinna, ze słabo rozwiniętymi postaciami i fabułą, która może być trudna do naśladowania.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dead Babies

Zawartość książki:

Gdyby markiz de Sade wpadł na jedno z domowych przyjęć P.G. Wodehouse'a, chaos mógłby przypominać koszmarnie zabawne wydarzenia z tej powieści "jednego z najbardziej utalentowanych powieściopisarzy swojego pokolenia" ("TIME").

"Amis jest urodzonym powieściopisarzem komicznym w tradycji, która sięga od Dickensa do Waugh.... (Jego) rtęciowy styl... może wznieść się do błyskotliwości Joyce'a" - Newsweek.

"Amisowska wersja ponurej i nieszczęśliwej przyszłości, która czeka społeczeństwo uzależnione od seksu i narkotyków jest... kipiąca stylem, (i) pełna słownej inwencji. " - Julian Barnes, autor bestsellera The Sense of an Ending.

Mieszkańcy Appleseed Rectory przygotowali się zarówno na wizytę triady Amerykanów, jak i weekend obfitego zażywania narkotyków i gimnastyki seksualnej. Jest nawet jałówka, którą trzeba przelecieć i para podstarzałych lokatorów, których trzeba pomysłowo nękać. Żadna z tych młodych, bystrych i tępych osób nie przewidziała jednak wtargnięcia "martwych dzieci" - przerażających spazmów rzeczywistości. Ani na nieproszoną obecność tajemniczego dowcipnisia o imieniu Johnny, którego złowieszczy pomysł na zabawę sprawia, że ich wygląda jak gra w backgammona.