Romantic Moods
To obszerne i ambitne studium reinterpretuje ewolucję brytyjskiego i niemieckiego romantyzmu jako postęp poprzez trzy kolejne "nastroje".
Pod tym pojęciem Pfau rozumie emocje "odczytywane w ich ucieleśnionej manifestacji jako "głos" momentu historycznego, a nie danej jednostki". Konstruując tę lekturę, czerpie on z wieloaspektowej tradycji filozoficznej, na którą największy wpływ mieli Heidegger i Kant, ale także tak szerokie postacie, jak Hegel, Marks, Nietzsche, Freud i Adorno, między innymi.
Rezultatem jest nowe zrozumienie podstaw głosu romantycznego poety (nawiązując do niemieckiego etymologicznego związku między Stimmung, "nastrój" i Stimme, "głos") jako holistycznego warunku kulturowego, którego nie można zlokalizować ani jako treści, ani formy, tekstowej czy psychicznej. Jest to praca dla naukowców i zaawansowanych studentów, która prawdopodobnie wywoła znaczną reakcję i wniesie znaczący i trwały wkład w studia romantyczne.
