Roksana: The Fortunate Mistress

Opinie czytelników

Książka „Roxana” autorstwa Daniela Defoe przedstawia złożone życie kobiety zmagającej się z ubóstwem i oczekiwaniami społecznymi w XVIII wieku. Książka porusza tematy cnoty, moralności i konsekwencji desperacji. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają historyczną perspektywę i głębię postaci, inni uważają, że styl pisania jest trudny, a narracja nierówna.

⬤ Interesujące wątki i złożony rozwój postaci Roksany.
⬤ Zapewnia historyczną perspektywę na życie kobiet w XVIII wieku.
⬤ Wciągająca eksploracja moralności i konsekwencji ubóstwa.
⬤ Doskonała obsługa i dostępność dla czytelników poszukujących klasycznej literatury.

⬤ Styl pisania jest trudny i uciążliwy, przez co niektórym trudno się go czyta.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają fabułę za powolną i momentami nużącą.
⬤ Może brakować współczucia dla głównej bohaterki ze względu na jej wybory.
⬤ Wersje cyfrowe mogą mieć problemy z formatowaniem, takie jak nieprawidłowe numery stron.

(na podstawie 37 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Roxana: The Fortunate Mistress

Zawartość książki:

Roxana: The Fortunate Mistress (pełny tytuł: The Fortunate Mistress: Or, A History of the Life and Vast Variety of Fortunes of Mademoiselle de Beleau, Afterwards Called the Countess de Wintselsheim, in Germany, Being the Person known by the Name of the Lady Roxana, in the Time of King Charles II) to powieść autorstwa Daniela Defoe z 1724 roku.

Powieść analizuje możliwość posiadania własnego majątku przez osiemnastowieczne kobiety pomimo patriarchalnego społeczeństwa, jak w słynnym twierdzeniu Roksany, że "umowa małżeńska to... nic innego jak rezygnacja z wolności, majątku, władzy i wszystkiego na rzecz mężczyzny". Powieść zwraca ponadto uwagę na niezgodność między wolnością seksualną a wolnością od macierzyństwa: Roxana wielokrotnie zachodzi w ciążę z powodu swoich seksualnych wyczynów, a jedno z jej dzieci, Susan, powraca, by zdemaskować ją po latach, pod koniec powieści, pomagając przyspieszyć jej ucieczkę za granicę, późniejszą utratę majątku i (niejednoznaczną) skruchę.

Postać Roksany można opisać jako proto-feministkę, ponieważ prowadzi swoje działania prostytucyjne dla własnych celów wolności, ale zanim ideologia feministyczna została w pełni ukształtowana (choć Defoe stara się również podważyć radykalizm jej stanowiska). Książka bada również zderzenie wartości między dworem restauracyjnym a klasą średnią.

Roxana omawia również kwestie prawdy i oszustwa. Ponieważ tekst jest narracją pierwszoosobową i został napisany tak, aby symulować prawdziwą relację kobiety z pierwszej ręki, po pierwsze pojawia się kwestia subiektywności, ale także leżące u podstaw kłamstwo co do prawdziwości tekstu. Czytelnik może jedynie zaufać Roksanie, że przedstawi nam prawdziwą historię, ale ponieważ często okłamuje inne postacie w książce, a nawet samą siebie, nie jest wiarygodnym narratorem. Co więcej, cała konstrukcja jej postaci opiera się na kłamstwach i przebraniach. Jej imię lub imiona nie są wymieniane aż do końca powieści, więc nawet najbardziej podstawowy aspekt jej tożsamości - jej imię - jest tajemnicą przez większość powieści. A imię, które jest z nią najbardziej kojarzone: Roxana, opiera się na kłamstwie i przebraniu, a mianowicie tureckiej sukni.

Opublikowana anonimowo i przypisywana Defoe dopiero w 1775 roku, Roksana była jednak popularnym hitem w XVIII wieku, często przedrukowywanym w zmienionych wersjach, aby dopasować się do ówczesnego gustu: tak więc wydanie z 1775 roku, które nazywało się Nową Roksaną, zostało sentymentalizowane, aby sprostać ówczesnym gustom. Dopiero stopniowo od XIX wieku powieść zaczęła być traktowana jako poważna literatura: Ethel Wilson była jedną z dwudziestowiecznych autorek, na które później wpłynęła jej rzeczowość i wolność od banału. (wikipedia.org)