Opinie czytelników
Podsumowanie:Ogólnie rzecz biorąc, recenzje podkreślają, że książka oferuje znaczący wgląd w skrzyżowanie chrześcijaństwa i niewolnictwa, poszerzając perspektywy historyczne. Jest chwalona za zawartość informacyjną i znaczenie, szczególnie dla afroamerykańskich czytelników. Jednak niektóre krytyki wskazują na kwestie związane z jasnością i konstrukcją, a także na obecność błędów.
Zalety:Pouczająca i otwierająca oczy treść, poszerza perspektywę historyczną, odpowiednia dla wszystkich grup wiekowych, szczególnie korzystna dla afroamerykańskich czytelników, dostarczana na czas, dobra do badań.
Wady:Pewne błędy ortograficzne i kwestie konstrukcyjne, które mogą wpływać na czytelność, postrzegana niechęć autora do pełnego odniesienia się do pewnych prawd o historii.
(na podstawie 53 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Religious Instruction of the Negroes in the United States
Zawartość książki:
2019 Przedruk wydania z 1842 roku. Książka Charlesa Colcocka Jonesa The Religious Instruction of the Negroes in the United States jest dramatycznym wezwaniem białych ministrów i właścicieli niewolników do zaspokojenia duchowych potrzeb niewolników i wolnych czarnych. Książka podzielona jest na cztery części. Pierwsza część to historyczny szkic niewolnictwa w koloniach i Stanach Zjednoczonych, ze szczególnym uwzględnieniem wysiłków misyjnych i religijnych skierowanych do afrykańskich niewolników. Ta relacja obejmuje okres od 1620 do 1842 roku, przechodząc rok po roku po 1792. Jones zamyka pierwszą część podsumowaniem każdej denominacji i każdego stanu.
Druga część traktuje o "moralnym i religijnym stanie" niewolników i wolnych czarnych, obwiniając ich okoliczności za brak cnót. Jones zwraca szczególną uwagę na ich ubóstwo i brak wykształcenia. Opisuje ich nieznajomość chrześcijaństwa, ogólny brak charakteru i dominujące wady, zauważając, że ostatecznie są oni całkowicie zależni od białych ludzi, jeśli chodzi o zdolność do przezwyciężenia tych ograniczeń. W świetle tego opisu, Jones przechodzi w trzeciej części do opisania zobowiązań kościoła chrześcijańskiego do naprawienia tych problemów. Twierdzi, że edukacja religijna afrykańskiej części populacji jest obowiązkiem, którego żaden chrześcijanin nie może zignorować, a następnie obala cały katalog wymówek i zastrzeżeń do tego stwierdzenia. Ponadto wymienia kilka korzyści płynących z nauczania religii.
Ostatnia część książki proponuje pewne strategie wdrażania programów nauczania religii dla niewolników, przedstawiając zalecenia dotyczące nabożeństw szabatowych, a także spotkań na plantacjach w dni powszednie. Jones twierdzi, że chrześcijańska ewangelia musi być przedstawiona w sposób zrozumiały dla niewykształconych niewolników i musi być wpajana we wczesnym dzieciństwie, jeśli to możliwe. Główną zasadą, którą opisuje w odniesieniu do stanu niewolnika, jest zajmowanie się wyłącznie sprawami duchowymi, a nie świeckimi, politycznymi czy cywilnymi. Na zakończenie Jones zwraca się do panów, ministrów i całego kościoła, wzywając ich wszystkich do poświęcenia większej uwagi nauczaniu religijnemu afrykańskiej części amerykańskiej populacji.
