Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje głęboką i często zaskakującą perspektywę historyczną, szczególnie związaną z krzyżowaniem się chrześcijaństwa i niewolnictwa. Została dobrze przyjęta ze względu na swoją zawartość informacyjną i zdolność do poszerzania wiedzy historycznej. Jednak niektórzy czytelnicy uznali ją za trudną do naśladowania ze względu na kwestie konstrukcyjne i błędy ortograficzne.
Zalety:Poszerza perspektywę historyczną, pouczająca i pouczająca, świetna do dyskusji rodzinnych, dostarczana na czas, dobra do zrozumienia wpływu chrześcijaństwa na niewolnictwo, polecana Afroamerykanom i zwykłym czytelnikom zainteresowanym prawdziwą historią.
Wady:⬤ Niektórzy uznali, że książka jest źle skonstruowana, a błędy ortograficzne utrudniają jej śledzenie
⬤ problemy z przekazem wspomniane przez niektórych
⬤ kilku recenzentów uważało, że autor niechętnie w pełni konfrontuje się z niewygodnymi prawdami.
(na podstawie 53 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Religious Instruction Of The Negroes In The United States
Zawartość książki:
Charles Colcock Jones, Sr. (1804-1863) był prezbiteriańskim duchownym, nauczycielem, misjonarzem i plantatorem w Liberty County w stanie Georgia. Podczas pobytu na północy Jones zastanawiał się nad moralnością posiadania niewolników, ale wrócił do Liberty County, aby zostać plantatorem i misjonarzem niewolników. Służył jako pastor Pierwszego Kościoła Prezbiteriańskiego w Savannah w stanie Georgia (1831-32), profesor historii i ustroju kościoła w Seminarium Teologicznym Columbia w Karolinie Południowej (1835-38), powrócił do pracy misyjnej w 1839 r. i ponownie był profesorem w Seminarium Columbia (1847-50). Resztę życia spędził nadzorując swoje trzy plantacje, Arcadia, Montevideo i Maybank, kontynuując ewangelizację niewolników. Oprócz wielu traktatów i artykułów, Jones opublikował The Religious Instruction of the Negroes in the United States (1842) i History of the Church of God (1867). Jego Catechism of Scripture Doctrine and Practice (1837) został przetłumaczony na język ormiański i chiński. W 1972 roku krytyk literacki Robert Manson Myers opublikował ogromną kolekcję listów rodziny Jonesów w książce The Children of Pride (Dzieci dumy), liczącej ponad 1800 stron, która zdobyła nagrodę National Book Award (1973). W 2005 roku historyk Erskine Clarke opublikował Dwelling Place: A Plantation Epic opartą na jeszcze większym zbiorze korespondencji rodziny Jonesów, która zdobyła nagrodę Bancroft Prize (2006). Mr.
Jones, autor tego tomu, od lat przejawiał głębokie zainteresowanie religijną poprawą swoich kolorowych współbraci. Był pastorem ewangelii, zamieszkałym w Georgii i związanym kościelnie z wyznaniem prezbiteriańskim. Książka ta zawiera historyczny szkic religijnego nauczania Murzynów od 1620 do 1842 roku - traktuje o moralnym i religijnym stanie Murzynów; o zobowiązaniach kościoła do poprawy tego stanu poprzez przekazywanie im ewangelii - i proponuje plany zapewnienia im religijnego nauczania. Pan Jones dobrze rozważa wszystkie zastrzeżenia do proponowanego kursu i odpowiada na nie na podstawie Pisma Świętego, tak że pastorowi ewangelii lub prywatnemu chrześcijaninowi musi być trudno czytać i nie być zganionym. W kwestii zobowiązań kościoła wobec Murzynów autor wypowiada się jasno i stanowczo, najpierw do kościoła w stanach niewolniczych na temat ich obowiązków wobec niewolników, a następnie do chrześcijan w wolnych stanach na temat ich obowiązku zapewnienia ewangelii wolnym Murzynom w ich granicach. Do tych pierwszych mówi: "Nie możemy krzyczeć przeciwko papistom za ukrywanie Pisma Świętego przed zwykłymi ludźmi, jeśli ukrywamy Biblię przed naszymi sługami i utrzymujemy ich w ignorancji jej zbawczych prawd, co z pewnością czynimy, jeśli nie zapewnimy sposobów i środków, aby im ją przeczytać i wyjaśnić". Apele, takie jak pana
Jonesa do sumień chrześcijan na Południu, przystosowane do przygotowania drogi, tak szybko, jak wszelkie inne środki przygotowawcze, do ostatecznego zerwania wszystkich okowów niewoli i uwolnienia uciśnionych i zniewolonych.
