Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zapewnia wnikliwe spojrzenie na historyczną rolę chrześcijaństwa w odniesieniu do niewolnictwa, ze szczególnym uwzględnieniem doświadczeń Afroamerykanów. Wielu recenzentów uznało ją za pouczającą i cenne źródło do zrozumienia ukrytych historii, choć niektórzy zauważyli problemy strukturalne, takie jak błędy ortograficzne i tendencja do głębi, która może przytłoczyć przypadkowych czytelników.
Zalety:⬤ Pouczająca i otwierająca oczy w odniesieniu do relacji między chrześcijaństwem a niewolnictwem
⬤ poszerza perspektywy historyczne
⬤ terminowe dostarczenie książki
⬤ wciągająca dla różnych grup wiekowych
⬤ krytyczna dla zrozumienia niesprawiedliwości, z jaką borykali się Afroamerykanie
⬤ uważana za lekturę obowiązkową dla osób zainteresowanych prawdziwą historią.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mieli trudności z błędami ortograficznymi
⬤ może być trudna do zrozumienia dla zwykłych czytelników ze względu na jej głębię
⬤ obawy dotyczące przedstawiania przez autora prawd historycznych i niechęci do pełnej konfrontacji z niektórymi kwestiami.
(na podstawie 53 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Religious Instruction of the Negroes in the United States
Zawartość książki:
Dzieło to jest rozszerzonym napomnieniem wzywającym białych pastorów i właścicieli niewolników do zaspokojenia duchowych potrzeb niewolników i wolnych czarnych.
Książka podzielona jest na cztery części. Pierwsza część to historyczny szkic niewolnictwa w koloniach i Stanach Zjednoczonych, ze szczególnym uwzględnieniem wysiłków misyjnych i religijnych skierowanych do afrykańskich niewolników. Ta relacja obejmuje okres od 1620 do 1842 roku. Jones zamyka pierwszą część podsumowaniem każdej denominacji i każdego stanu.
Druga część traktuje o "moralnym i religijnym stanie" niewolników i wolnych czarnych, obwiniając ich okoliczności za brak cnót. Jones zwraca szczególną uwagę na ich ubóstwo i brak wykształcenia. Opisuje ich nieznajomość chrześcijaństwa, ogólny brak charakteru i dominujące wady, zauważając, że ostatecznie są oni całkowicie zależni od białych ludzi, jeśli chodzi o zdolność do przezwyciężenia tych ograniczeń.
W świetle tego opisu, Jones przechodzi w trzeciej części do opisania obowiązków kościoła chrześcijańskiego w celu naprawienia tych problemów. Twierdzi, że edukacja religijna afrykańskiej części populacji jest obowiązkiem, którego żaden chrześcijanin nie może zignorować. Ponadto wymienia kilka korzyści płynących z nauczania religii.
Ostatnia część książki proponuje pewne strategie wdrażania programów nauczania religii dla niewolników, przedstawiając zalecenia dotyczące nabożeństw szabatowych, a także spotkań na plantacjach w dni powszednie.
Jones twierdzi, że chrześcijańska ewangelia musi być przedstawiona w sposób zrozumiały dla niewykształconych niewolników i musi być wpajana we wczesnym dzieciństwie, jeśli to możliwe. Główną zasadą, którą opisuje w odniesieniu do stanu niewolnika, jest zajmowanie się wyłącznie sprawami duchowymi, a nie świeckimi, politycznymi czy cywilnymi. Na zakończenie Jones zwraca się do panów, ministrów i całego kościoła, wzywając ich wszystkich do poświęcenia większej uwagi nauczaniu religijnemu afrykańskiej części amerykańskiej populacji.
