Reformy i rewolucja kulturalna: 1350-1547

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Reform and Cultural Revolution: 1350-1547

Zawartość książki:

Oksfordzka historia literatury angielskiej Oxford English Literary History jest ostatecznym opisem bogatego i zróżnicowanego dziedzictwa literackiego, które sięga tysiąclecia i więcej.

Każdy z tych przełomowych tomów oferuje przemyślaną ocenę autorów, dzieł, tradycji kulturowych, wydarzeń i idei, które ukształtowały literackie głosy ich epoki. Seria oświeci i zainspiruje nie tylko wszystkich studiujących, nauczających i badających literaturę angielską, ale także wszystkich poważnych czytelników.

Przekraczając tradycyjne podziały na okresy, ten tom nowej Oxford English Literary History obejmuje okres od 1350 roku do śmierci Henryka VIII. Obejmuje on zatem niezwykłą eksplozję angielskiego piśmiennictwa literackiego za panowania Ryszarda II; potężne fazy literatury XV wieku; oraz rewolucję kulturalną sprowokowaną rozłamem z Rzymem. Chociaż silne tradycje wychwalają zarówno "reformację", jak i "renesans" jako ruchy wyzwalające, ta książka dowodzi czegoś odwrotnego. Szesnastowieczna centralizacja zamiast tego zawęziła możliwości, jakimi cieszyli się późnośredniowieczni pisarze, których twórczość napędzała różnorodność gatunkowa i stylistyczna.

Mniej więcej od 1350 roku rozkwitła szeroka gama rodzajów literackich, w szerokiej gamie dialektów. Wiele z tych tekstów można opisać jako mieszankę stylów i gatunków, takich jak Langland Piers Plowman, Gower Confessio Amantis, Chaucer Opowieści kanterberyjskie, dramatyczne cykle "misteryjne" i dzieła Malory'ego. W XVI wieku ta różnorodność stylistyczna ustąpiła miejsca praktyce literackiej, która ceniła przede wszystkim spójność i jedność. Niektóre rodzaje pisarstwa, zwłaszcza romanse, przetrwały rewolucję kulturalną. Inne, takie jak próba zreformowania Kościoła przez Langlanda, szeroko zakrojona polityka Gowera i Hoccleve'a oraz kobiecy wizjonerski styl Juliany z Norwich, stały się nie do utrzymania. Przy całym swoim precyzyjnie dostrojonym klasycyzmie lub protestanckiej energii, szesnastowieczne pisarstwo - autorstwa takich postaci jak Wyatt, Surrey i dramaturg John Bale - jawi się jako produkt głęboko podzielonych pisarzy, rozdartych między ich zaangażowaniem w nowy porządek a świadomością jego bolesnych, często destrukcyjnych ograniczeń.