Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Permanent Revolution” autorstwa Simpsona przedstawia prowokacyjny argument, który podważa tradycyjną narrację historii Zachodu i wpływ reformacji protestanckiej, podkreślając jej paradoksy. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali książkę za otwierającą oczy i bogatą w literackie powiązania, inni krytykowali ją za zbyt złożoną i pozbawioną spójnej struktury, która uczyniłaby ją dostępną dla szerszego grona odbiorców.
Zalety:Książka jest chwalona za zmieniające świat argumenty, bogatą analizę literacką i energiczny styl prozy autora. Oferuje nowe interpretacje kluczowych dzieł historycznych i literackich oraz wykazuje głębokie zaangażowanie w paradoksy reformacji protestanckiej.
Wady:Wielu czytelników uznało książkę za trudną do przeczytania, a brak nadrzędnej narracji sprawił, że była ona zagmatwana. Złożoność i gęsta krytyka literacka były wymieniane jako bariery w zrozumieniu. Niektórzy uważali, że jest ona bardziej odpowiednia dla naukowców niż dla ogółu czytelników, co prowadzi do postrzegania straconej szansy na nawiązanie kontaktu z szerszą publicznością.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Permanent Revolution: The Reformation and the Illiberal Roots of Liberalism
Zawartość książki:
W jaki sposób reformacja, która początkowo promowała zdecydowanie nieliberalne stanowiska, ostatecznie położyła podwaliny pod zachodni liberalizm?
Angielska reformacja rozpoczęła się jako ruch ewangeliczny napędzany nieugiętą wiarą w predestynację, nietolerancję, rygorystyczną dosłowność, polityczny spokój i destrukcyjny ikonoklazm. Jednak do 1688 r. ten nieliberalny, wczesnonowożytny przewrót przyniósł fundamenty liberalizmu: wolną wolę, wolność sumienia, tolerancję religijną, wolność czytelniczą, konstytucjonalizm i wolność estetyczną. W jaki sposób ruch o tak nieliberalnych początkach położył podwaliny pod Oświecenie? James Simpson prowokacyjnie przepisuje historię liberalizmu i odkrywa jego nieoczekiwany dług wobec religii ewangelickiej.
Szesnastowieczny protestantyzm zapoczątkował kulturę permanentnej rewolucji, nieustannie odrzucając własne wcześniejsze formy. Jego odrzucenie tradycji było dzielące, gwałtowne i nietrwałe. Proto-liberalizm późniejszego XVII wieku wyłonił się jako pakiet kulturowy mający na celu ustabilizowanie chaosu społecznego wywołanego przez tę ewangeliczną rewolucję. Błyskotliwy atak na wiele z naszych najgłębszych założeń, Permanent Revolution dowodzi, że brytyjskie oświecenie nie było napędzane nową odmianą świeckiej filozofii, ale historią transformacji i odwrócenia tradycji protestanckiej od wewnątrz. Zyski liberalizmu były niezamierzonymi rezultatami gwałtownej wczesnej reformacji.
Dziś zyski te są coraz bardziej zagrożone, częściowo dlatego, że liberałowie nie rozumieją własnej historii. Nie rozumieją, że liberalizm jest nie tyle świeckim przeciwnikiem fundamentalizmu religijnego, co jego młodszym rodzeństwem, niepewnym, jak stawić czoła starszemu ewangelickiemu konkurentowi.
