Radio i telewizja Baltimore

Opinie czytelników

Książka oferuje nostalgiczną podróż przez historię radia i telewizji Baltimore, wypełnioną miłymi wspomnieniami i dobrze zbadaną treścią. Zawiera różnorodne formaty radiowe, lokalne programy i znane osobistości, uchwycając istotę dorastania w Baltimore między latami 50. a 80. Wykorzystanie zdjęć dodaje nostalgicznego uroku, chociaż zauważono drobny błąd dotyczący znaku wywoławczego.

⬤ Dobrze zbadane i zabawne
⬤ przywołuje miłe wspomnienia z historii nadawania w Baltimore
⬤ obszerne omówienie zarówno radia, jak i telewizji
⬤ ciepłe zdjęcia
⬤ przemawia do tych, którzy dorastali w okolicy
⬤ zawiera historyczne szczegóły dotyczące różnych lokalnych programów i osobowości.

Zawiera drobny błąd rzeczowy dotyczący liter wywoławczych stacji radiowych; niektórzy czytelnicy zauważyli, że skupia się bardziej na telewizji niż radiu.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Baltimore Radio and Television

Zawartość książki:

Począwszy od nielicencjonowanej i krótkotrwałej stacji „telefonu bezprzewodowego” Calmana Zamoiskiego w 1921 roku, Baltimore mogło pochwalić się pięcioma komercyjnymi stacjami radiowymi w ciągu następnych 20 lat.

Przed końcem lat 40. pojawiła się komercyjna telewizja wraz z debiutem WMAR, Channel 2, w 1947 roku.

WMAR był wyjątkowy, ponieważ nie miał personelu z doświadczeniem telewizyjnym i początkowo nie miał studia, nadając zamiast tego z różnych odległych lokalizacji. Przez lata stacje radiowe i telewizyjne w Baltimore służyły jako punkt startowy lub przystanek dla niektórych z najbardziej lubianych osobistości w branży. Garry Moore, Arthur Godfrey i Jim McKay zaczynali swoją karierę właśnie tutaj, a Gene Rayburn, Jon Miller, Oprah Winfrey, John Saunders, Nick Charles, Spencer Christian, Bob McAllister i inni przewinęli się przez stację w drodze do ogólnokrajowego rozgłosu.

Mieszkańcy Baltimore nie tylko związali się z ludźmi i programami swoich lokalnych stacji. To był prawdziwy romans.