Radio i telewizja Baltimore

Opinie czytelników

Książka jest nostalgicznym hołdem dla historii radia i telewizji Baltimore, szczególnie atrakcyjnym dla tych, którzy mieszkali w okolicy w latach 50. i 80. Jest dobrze zbadana i wypełniona serdecznymi zdjęciami, uchwycając istotę lokalnej sceny nadawczej i znanych osobistości.

Świetna nostalgia dla mieszkańców Baltimore, dobrze zbadana, zabawna treść, ciepłe zdjęcia, obejmuje różnorodne formaty radiowe i lokalne programy, doskonałe dla osób zainteresowanych historią nadawania.

Drobne błędy rzeczowe zauważone przez niektórych czytelników, większy nacisk na relacje telewizyjne niż radiowe.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Baltimore Radio and Television

Zawartość książki:

Począwszy od nielicencjonowanej i krótkotrwałej stacji "telefonu bezprzewodowego" Calmana Zamoiskiego w 1921 roku, Baltimore mogło pochwalić się pięcioma komercyjnymi stacjami radiowymi w ciągu następnych 20 lat.

Przed końcem lat 40. pojawiła się komercyjna telewizja wraz z debiutem WMAR, Channel 2, w 1947 roku.

WMAR był wyjątkowy, ponieważ nie miał personelu z doświadczeniem telewizyjnym i początkowo nie miał studia, nadając zamiast tego z różnych odległych lokalizacji. Przez lata stacje radiowe i telewizyjne w Baltimore służyły jako punkt startowy lub przystanek dla niektórych z najbardziej lubianych osobistości w branży. Garry Moore, Arthur Godfrey i Jim McKay zaczynali swoją karierę właśnie tutaj, a Gene Rayburn, Jon Miller, Oprah Winfrey, John Saunders, Nick Charles, Spencer Christian, Bob McAllister i inni przewinęli się przez stację w drodze do ogólnokrajowego rozgłosu.

Mieszkańcy Baltimore nie tylko związali się z ludźmi i programami swoich lokalnych stacji. To był prawdziwy romans.