Rabini i prorocy

Opinie czytelników

Recenzja przedstawia dogłębną analizę argumentów Neusnera dotyczących rabinicznej interpretacji Prawa, podkreślając poszukiwanie absolutnej zasady etycznej. Recenzent kontrastuje teistyczne podstawy Neusnera z własnymi świeckimi zasadami wolności, podkreślając różnice w podejściu do moralności, prawa i roli rabinów w porównaniu z indywidualnym rozumowaniem. Pomimo różnic w poglądach, recenzent uważa analizę Neusnera za imponującą, a książkę za wartościową dla czytelników zainteresowanych relacją między judaizmem a zasadami prawa.

Książka jest pouczająca i oferuje dogłębną analizę rabinicznego podejścia do prawa, podkreślając zastosowanie logiki i rozumowania w kwestiach halachicznych. Jest również warta przeczytania nawet dla osób niezaznajomionych z judaizmem, dostarczając spostrzeżeń, które mogą być zgodne z szerszymi świeckimi zasadami.

Dyskurs opiera się w dużej mierze na założeniu istnienia Boga, co może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami, szczególnie tymi, którzy nie podzielają przekonań religijnych. Recenzent zauważa brak zgodności z teistycznymi założeniami Neusnera, co może stanowić barierę dla niektórych.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Rabbis and the Prophets

Zawartość książki:

Prorocy Pisma Świętego zostali obaleni przez rabinów Talmudu i Midraszu. W kanonie rabinicznym prorocy są przedstawiani jako różnorodna masa tekstów dowodowych, składających się z jednej klauzuli lub zdania na raz.

Prorocze pisma Pisma Świętego cytowane w klauzulach i zdaniach w kanonie rabinicznym tracą swoją integralność i przestają przemawiać w pełni spójnymi akapitami i rozdziałami. Ci sami prorocy doszli jednak do pełnej i spójnej wypowiedzi w innych miejscach ustanowionych przez tych samych rabinów. Tak więc rabini późnego antyku przejęli pisma z czasów, które uznali za starożytne i pochodzące od Boga, i ponownie przedstawili wybrane z nich zgodnie z wymaganiami własnego projektu, glosując klauzule proroczych Pism, ale nie całe dyskursy propozycjonalne.

Niniejsza monografia pokazuje, jak to robili. Przedstawia formalne wzorce wywrotowych glos rabinów. Po co narzucać chaos glos na uporządkowaną deklarację Pisma Świętego? Aby przejąć proroctwa biblijne, autorzy rabiniczni narzucili swoje charakterystyczne formy i charakterystyczne tematy - charakterystyczne kategorie, zadania i propozycje.

Rabiniczne pisma kanoniczne przejęły, nadając otrzymanemu dziedzictwu Pisma Świętego i tradycji to, co zdecydowali się traktować jako autorytatywne. Robili z tymi wybranymi kompozycjami, co chcieli. Rabini rabinizowali Pismo Święte z pełną świadomością tego, jak w tym procesie przekształcali jego własne formy i cele.

Rabini potrafili doskonale rekapitulować pisma prorockie jako spójne stwierdzenia. Uczynili to, przygotowując lekcje na szabaty i święta.