Rabbi Jeremiah
Analiza tego, w jaki sposób rabini z Talmudu i Midraszu uczynili Jeremiasza jednym ze swoich własnych, pokazuje, jak judaizm rabiniczny powtarza prorocze przesłanie. Jeremiasz oferował nadzieję na odnowienie zerwanej relacji, a Yohanan ben Zakkai obiecywał inny sposób pokuty, obejmujący indywidualne przekonanie i postępowanie.
Łącząc te dwa zbiory, teza tej książki brzmi: w przypadku Jeremiasza judaizm rabiniczny kontynuuje i rekapituluje judaizm proroczy. Prorok i rabin konfrontują się z tym samym rodzajem kryzysu i tym samym teologicznym rezultatem. Prorocza odpowiedź i rabiniczne odczytanie wydarzenia zniszczenia Świątyni Jerozolimskiej - pewność Bożego przebaczenia i miłości - przecinają się.
Problemem niniejszego studium o rabinie Jeremiaszu jest dokładne opisanie, w jaki sposób rabini kanonu formacyjnego w przypadku Jeremiasza naturalizowali do swojego systemu - a więc rabinizowali - proroctwo. Czy przejmując dziedzictwo starożytnego izraelskiego proroctwa i prawa, rabini obalili religijną wizję proroctwa, czy też zaadaptowali ją i przyjęli, czyniąc ją swoją własną? Identyfikując główne tezy Proroka i badając zarówno rabiniczne odczytanie Proroka, jak i rabiniczną teologię tych samych tez, Neusner odpowiada na to pytanie.
