Przez jasne szkło: Wykorzystanie nauki, by zobaczyć nasz gatunek takim, jakim jest naprawdę

Opinie czytelników

Książka przedstawia prostą eksplorację ludzkiej natury opartą na naukowym zrozumieniu, pozbawioną protekcjonalnego tonu, a jednocześnie odnoszącą się do krytycznych prawd. Składa się z 16 rozdziałów, które analizują różne aspekty bycia człowiekiem i porównują nasze cechy z cechami innych naczelnych, jednocześnie kwestionując ustalone przekonania.

Wciągający styl pisania, bezpośredni i przyjemny, oferuje świeże spojrzenie na naukę i ludzkość, zachęca do otwartości umysłu i przedstawia dobrze skonstruowany argument przeciwko starym paradygmatom.

Może nie spodobać się czytelnikom silnie wierzącym w Istotę Najwyższą, ponieważ przedkłada naukowe perspektywy i prawdy nad argumenty oparte na wierze.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Through a Glass Brightly: Using Science to See Our Species as We Really Are

Zawartość książki:

Istoty ludzkie od dawna postrzegają siebie jako centrum wszechświata, oczko w głowie Boga, specjalnie stworzone istoty, które są w jakiś sposób ponad i poza światem przyrody. Ten punkt widzenia - utrzymujący się paradygmat naszego wyjątkowego poczucia własnej ważności - jest równie niebezpieczny, co fałszywy.

W książce Through a Glass Brightly wybitny naukowiec David P. Barash bada proces, w którym nauka na przestrzeni czasu przycinała ludzkość "na wymiar" i jak ludzkość na to reagowała. Trudno jest stracić dobry paradygmat, zwłaszcza gdy jego zastąpienie sprawia, że czujemy się bardziej bezbronni i mniej wyjątkowi. A jednak, wraz z postępem nauki, znaleźliśmy się - czy nam się to podoba, czy nie - pozbawieni wielu z naszych najbardziej cenionych przekonań, konfrontując się z szeregiem utraconych paradygmatów.

Barash modeluje swoją argumentację wokół zestawu "starych" i "nowych" paradygmatów, które definiują miejsce ludzkości we wszechświecie. Ten nowy zestaw paradygmatów obejmuje prowokacyjne odkrycia dotyczące tego, czy istoty ludzkie są dobrze zaprojektowane, czy wszechświat został w jakiś sposób stworzony z myślą o naszym gatunku (tak zwana zasada antropiczna), czy życie samo w sobie jest z natury kruche i czy Homo sapiens może pewnego dnia zostać genetycznie połączony z innymi gatunkami (i co by to oznaczało dla naszego obrazu siebie). Zamiast postrzegać siebie przez ciemną szybę, nauka pozwala nam w końcu dostrzec nasze mocne i słabe strony jasno i dokładnie, dzięki czemu utracone paradygmaty stają się zdobytą mądrością. Rezultatem jest ożywczy, niezwykle pełen nadziei pogląd na to, kim naprawdę jesteśmy.