Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Buddhist Biology” autorstwa Davida Barasha przedstawia intrygującą eksplorację skrzyżowania nauki i filozofii buddyjskiej. Została dobrze przyjęta przez wielu ze względu na wnikliwą analizę, wciągający styl pisania i prowokujące do myślenia tematy. Jednak niektóre krytyki koncentrują się na dostrzeżonych niedociągnięciach w rygorze naukowym i interpretacji koncepcji buddyjskich.
Zalety:Wielu recenzentów docenia użyteczne spostrzeżenia dotyczące sensownego życia, przemyślaną integrację zasad naukowych z filozofią buddyjską oraz przejrzystość tekstu. Autor z powodzeniem porusza stymulujące pytania dotyczące istnienia i związku z naturą, generując nowo odkrytą cześć dla wszystkich żywych istot. Niektórzy czytelnicy uważają, że badanie zbieżności między biologią a buddyzmem jest fascynujące i intelektualnie przyjemne.
Wady:Krytycy twierdzą, że książce brakuje głębi i dokładności w traktowaniu nauki i buddyzmu, sugerując, że oferuje ona raczej słabe powiązania niż znaczącą integrację. Niektóre recenzje wspominają o dostrzegalnej arogancji w twierdzeniach autora i twierdzą, że książka nadmiernie upraszcza złożone koncepcje buddyjskie. Ponadto kwestie redakcyjne i nieścisłości faktograficzne (takie jak błędy w przypisywaniu zasad naukowych) zniechęciły niektórych czytelników do lektury.
(na podstawie 25 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Buddhist Biology: Ancient Eastern Wisdom Meets Modern Western Science
Zawartość książki:
Wielu znanych intelektualistów publicznych - w tym "nowi ateiści", tacy jak Richard Dawkins, Daniel Dennett i nieżyjący już Christopher Hitchens - argumentowało, że religia i nauka są głęboko antagonistyczne, reprezentując dwa światopoglądy, które są całkowicie niekompatybilne. David Barash, znany biolog z czterdziestoletnim doświadczeniem, w dużej mierze się z nimi zgadza, ale z jednym bardzo dużym wyjątkiem: Buddyzmem.
W tej fascynującej książce David Barash podkreśla intrygującą wspólną płaszczyznę między myślą naukową i religijną, oświetlając wiele podobieństw między biologią a buddyzmem, pozwalając czytelnikom spojrzeć na obie te dziedziny w nowy sposób. Barash pokazuje, że istnieje wiele miejsc, w których buddyjskie i biologiczne perspektywy są zbieżne i wzajemnie się wzmacniają. Na przykład, podstawowa koncepcja ekologiczna - wzajemne powiązania i współzależność wszystkich naturalnych rzeczy - jest niezwykle podobna do fundamentalnego wglądu buddyzmu. Istotnie, główny tekst buddyjski, Sutra Awatamsaka, który składa się z dziesięciu spostrzeżeń na temat "wzajemnego przenikania się" istot i ich środowiska, mógł zostać napisany przez wyszkolonego ekologa, podobnie jak obecne spostrzeżenia z zakresu biologii ewolucyjnej, genetyki i rozwoju mogły zostać napisane przez samego Buddę. Barash podkreśla inne godne uwagi podobieństwa, w tym wspólną nieufność do prostej analizy przyczynowo-skutkowej, docenianie...
"prawość" natury, wraz z uznaniem cierpienia, które wynika z ingerencji w naturalne procesy. Biologia buddyjska pokazuje, jak koncepcja "nie-ja", tak myląca dla wielu ludzi Zachodu, jest w pełni zgodna ze współczesną biologią, podobnie jak buddyjska perspektywa "nietrwałości". Barash zarówno demistyfikuje, jak i celebruje biologię buddyzmu i odwrotnie, pokazując w końcowym tour-de-force, jak współczesny buddyzm - pozbawiony hokus-pokus i abrakadabry - nie tylko uzasadnia, ale wręcz nakazuje zarówno społecznie, jak i środowiskowo "zaangażowaną" myśl i praktykę.
Biologia buddyjska jest dziełem wyjątkowej syntezy intelektualnej, która rzuca zdumiewające światło na biologię, a także na buddyzm, podkreślając niezwykłe sposoby, w jakie te dwie perspektywy łączą się ze sobą, niczym potężne reflektory, które oferują uzupełniające się i oszałamiające perspektywy na świat i nasze miejsce w nim.
