Ocena:
Książka jest zbiorem esejów na temat sztuki współczesnej, które wywołują u czytelników szereg emocji, w tym rozczarowanie, fascynację, frustrację i zachwyt. Służy jako przydatne źródło dla historyków sztuki i edukatorów, poruszając istotne tematy w sztuce współczesnej, choć jakość poszczególnych esejów jest bardzo zróżnicowana. Chociaż oferuje wgląd w estetykę i ruchy społeczno-polityczne w sztuce, jest krytykowany za gęstą prozę i powtarzające się dyskusje.
Zalety:Książka jest dobrze zredagowana i służy jako cenne źródło wiedzy dla studentów historii sztuki i profesjonalistów. Porusza istotne kwestie, takie jak formalizm, feminizm i współczesne ruchy artystyczne. Oferuje wgląd w estetykę i technologię w sztuce. Niektórzy czytelnicy uznają ją za nostalgiczną i wzbogacającą ich rozumienie historii sztuki.
Wady:Eseje różnią się jakością, niektóre są gęste i nudne, brakuje im spójności i jasności. Duży nacisk położono na programy polityczne, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom. Skupienie się na instalacjach i sztuce performance może zaniedbywać tradycyjne formy. Niektórzy czytelnicy krytykują go za to, że jest wypełniony żargonem i brakuje mu merytorycznych informacji.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
A Companion to Contemporary Art Since 1945
A Companion to Contemporary Art jest obszernym przeglądem obejmującym główne dzieła i ruchy, najważniejsze teoretyczne opracowania oraz historyczne, społeczne, polityczne i estetyczne kwestie w sztuce współczesnej od 1945 roku, głównie w kontekście europejsko-amerykańskim.
⬤ Zbiera 27 oryginalnych esejów autorstwa ekspertów opisujących aktualny stan badań w dziedzinie historii sztuki i studiów wizualnych oraz wskazujących przyszłe kierunki w tej dziedzinie.
⬤ Zawiera podwójne chronologiczne i tematyczne omówienie głównych tematów sztuki naszych czasów: polityki, wojen kulturowych, przestrzeni publicznej, diaspory, artysty, polityki tożsamości, ciała i kultury wizualnej.
⬤ Oferuje syntetyczną analizę, a także nowe podejścia do debat kluczowych dla sztuk wizualnych od 1945 roku, takich jak te dotyczące formalizmu, awangardy, roli artysty, technologii i sztuki oraz społeczeństwa spektaklu.
