Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje dogłębne spojrzenie na skrzyżowanie architektury i informacji, szczególnie poprzez prace Loosa i Corbusiera. Rzuca wyzwanie tradycyjnym poglądom na historię architektury, przedstawiając architekturę jako formę mediów masowych w okresie nowożytnym. Napisana jest z pasją i zaangażowaniem, co czyni ją wartościową lekturą dla projektantów, pomimo pewnej krytyki dotyczącej fizycznej jakości samej książki.
Zalety:⬤ Wciągający i pełen pasji tekst
⬤ cenne spostrzeżenia na temat relacji między architekturą a mediami masowymi
⬤ prowokująca do myślenia analiza architektów Loosa i Corbusiera
⬤ zachęca projektantów do refleksji nad ich wpływem.
Wady:Fizyczna jakość książki jest krytykowana, a odniesienia do niej wyglądają jak nieoszlifowane kserokopie; pewne pragnienie szerszych przykładów poza elitarnymi mediami architektonicznymi.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Privacy and Publicity: Modern Architecture as Mass Media
Zawartość książki:
Poprzez serię bliskich lektur dwóch głównych postaci ruchu nowoczesnego, Adolfa Loosa i Le Corbusiera, Beatriz Colomina argumentuje, że architektura staje się nowoczesna dopiero po zaangażowaniu się w media masowe i że w ten sposób radykalnie wypiera tradycyjne poczucie przestrzeni i podmiotowości. Privacy and Publicity odważnie kwestionuje pewne ideologiczne założenia leżące u podstaw przyjętego poglądu na nowoczesną architekturę i ponownie rozważa metodologię samej krytyki architektonicznej.
Podczas gdy konwencjonalna krytyka przedstawia nowoczesną architekturę jako wysoką praktykę artystyczną w opozycji do kultury masowej, Colomina postrzega powstające systemy komunikacji, które zdefiniowały kulturę XX wieku - media masowe - jako prawdziwe miejsce, w którym powstała nowoczesna architektura. Uważa ona dyskurs architektoniczny za przecięcie wielu systemów reprezentacji, takich jak rysunki, modele, fotografie, książki, filmy i reklamy. Nie oznacza to porzucenia obiektu architektonicznego, budynku, ale raczej spojrzenie na niego w inny sposób.
Budynek jest tutaj rozumiany w taki sam sposób, jak wszystkie media, które go otaczają, jako mechanizm reprezentacji sam w sobie. Wraz z nowoczesnością miejsce produkcji architektonicznej dosłownie przeniosło się z ulicy na fotografie, filmy, publikacje i wystawy - przemieszczenie, które zakłada nowe poczucie przestrzeni, definiowanej raczej przez obrazy niż ściany.
Era rozgłosu odpowiada transformacji statusu tego, co prywatne, argumentuje Colomina; nowoczesność jest w rzeczywistości rozgłosem tego, co prywatne. Nowoczesna architektura renegocjuje tradycyjną relację między publicznym a prywatnym w sposób, który głęboko zmienia doświadczenie przestrzeni.
W fascynującej intelektualnej podróży Colomina śledzi tę zmianę poprzez nowoczesne wcielenia archiwum, miasta, mody, wojny, seksualności, reklamy, okna i muzeum, koncentrując się ostatecznie na wnętrzu domowym, które konstruuje nowoczesny podmiot, który wydaje się być jedynie domem.
