Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „X-Ray Architecture” autorstwa Beatriz Colominy jest chwalona za wciągający styl pisania, intelektualną głębię i świeże spojrzenie na historię architektury, szczególnie w odniesieniu do jej powiązań z gruźlicą. Została dobrze przyjęta za jasność i przystępność, dzięki czemu złożone idee są zrozumiałe.
Zalety:⬤ Świetny styl pisania
⬤ głębia intelektualna
⬤ świeże spojrzenie
⬤ jasny i przystępny język
⬤ bardzo polecana przez czytelników
⬤ dobrze zaprezentowana.
Wady:Brak znaczących wad wymienionych w recenzjach.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
X-Ray Architecture
Zawartość książki:
"Na horyzoncie pojawia się nowa teoria architektury" - Ashley Simone, Bomb.
Jak nasze medyczne obsesje i obraz ciała wpływają na współczesną architekturę. Ta książka bada wpływ dyskursu medycznego i technologii diagnostycznych na kształtowanie, reprezentację i odbiór nowoczesnej architektury. Podważa normalne rozumienie nowoczesnej architektury, proponując, że architektura początku XX wieku została ukształtowana przez dominującą obsesję medyczną swoich czasów: gruźlicę i jej podstawowe narzędzie diagnostyczne, promieniowanie rentgenowskie. Jeśli dyskurs architektoniczny od samego początku łączył budynek i ciało, to ciało, które opisuje, jest ciałem medycznym, rekonstruowanym przez każdą nową teorię zdrowia. Współcześni architekci przedstawiali swoją architekturę jako rodzaj instrumentu medycznego służącego ochronie i wzmacnianiu ciała. Technologia rentgenowska i nowoczesna architektura narodziły się mniej więcej w tym samym czasie i ewoluowały równolegle. Podczas gdy rentgen wystawiał wnętrze ciała na widok publiczny, nowoczesny budynek odsłaniał swoje wnętrze, odwracając relację między prywatnym a publicznym. Colomina sugeruje, że jeśli chcemy rozmawiać o stanie sztuki w budynkach, powinniśmy przyjrzeć się dominującym obsesjom na punkcie chorób i najnowszych technik obrazowania ciała - i zapytać, jaki wpływ mogą one mieć na sposób, w jaki postrzegamy architekturę.
Beatriz Colomina jest założycielką programu Media i Nowoczesność na Uniwersytecie Princeton oraz profesorem w Szkole Architektury. Pisała obszernie na temat wzajemnych powiązań między architekturą, sztuką, mediami, seksualnością i zdrowiem.
